Болилок, отзывы на спектакль, постановка Compagnie Philippe Genty – Афиша-Театры
Чеховский фестиваль (правильно говорить: Международный театральный фестиваль имени Чехова) проходит в восьмой раз — уже с 1992 года он служит наглядным учебником истории театра. ЧФ привозил в Москву спектакли Питера Брука и Джорджо Стрелера, Петера Штайна и Арианы Мнушкин, Роберта Уилсона и Кристофа Марталера. Перелистывая его программки (а он проходит раз в два года), можно с высокой точностью судить о тогдашних тенденциях мирового театрального мейнстрима. Смотрим на нынешнюю афишу. «Баттута» Бартабаса — зрелище в исполнении коней и наездников. «Болилок» Филиппа Жанти — сюрреалистическое зрелище. Международная копродукция «Туман» — зрелище с элементами цирка. «Дориан Грей» Мэтью Борна — остросовременное зрелище. «Семь смертных грехов» Пины Бауш — зрелище из ряда вон. Пекинская опера «Король Обезьяна и Мышь Гоблин» — старинное зрелище в аутентичном исполнении. Австралийский провокативный «Навигатор» — говорят, о-го-го какое зрелище.
Вот и тенденция.
В театре в этом смысле все как в кино. Фильмы, рассчитанные на широкий мировой прокат, делают ставку на экшен и спецэффекты. Психология, долгие разговоры, крупные актерские планы ушли в национальное кино и на телевидение. Так и театры, работающие для города и страны, опираются на литературу. В Европе (как и у нас) публика приходит в театр за тем, чего не найдет на большом экране: человеческие отношения, беседы, где все решают интонации, паузы, поворот головы. Смотреть такие спектакли, не зная языка, — пускать деньги на ветер. Это не мейнстрим. Мейнстрим — это театр, активно гастролирующий и участвующий в фестивалях, этот театр, как правило, невербальный, то есть зрелищный. В афише нынешнего Чеховского фестиваля такого больше всего, как его ни назови: танцтеатр, конное шоу, инженерный театр или цирк на сцене.
Цирк на сцене — вообще жанровый акцент этой программы. Франция — акцент географический. Во Франции цирк на сцене называют «новым» — Nouveau Сirque. На нем и остановимся.
Если честно, новизна такого цирка относительна. Цирк на сцене существует давным-давно — у нас, к примеру, он завелся в тридцатых для расширения аудитории и удешевления гастролей. Но в масштабах последних десятилетий он действительно нов. Тем более для русской публики, которая твердо знает, что цирк — это наездники, акробаты, дрессированные животные и коверный в паузах, пока с арены убирают слоновьи какашки. Первое и главное отличие цирка, который мы знаем, от цирка, которого еще не видели, — отсутствие животных. «Новый цирк» в этом смысле — цирк вегетарианский. Во-вторых, это цирк акробатический. В-третьих, его действительно показывают на сцене, поэтому технический уровень трюков не слишком высок. В «новом цирке» никогда не объявят: «Оркестр, туш! Смертельный номер!» Там вообще нет номеров: это полноценные спектакли с сюжетом, хотя иногда и трудно поддающимся описанию, как в случае со спектаклями швейцарца Даниеле Финци Паски (у него в нынешней программе целых две постановки, многолюдный «Туман» и моноспектакль «Икар»).
Франция вообще сегодня цирковая Мекка. Отсюда по миру разъезжаются на гастроли десятки цирковых трупп, и наоборот — сюда на престижный конкурс «Цирк завтрашнего дня» съезжаются лучшие артисты. Французский «новый цирк» в афише ЧФ помимо прочего — это спектакли династии Тьере-Чаплин: «Невидимый цирк» сделали супруги — Жан-Батист Тьере и дочь Чарли Чаплина Виктория. «До свидания, зонтик» — постановка их сына Джеймса, в «Оратории Аурелии» играет их дочь Аурелия. Ближайший конкурент Франции — Канада, для которой «новый цирк» стал важнейшим видом культурного экспорта. Канадцы тоже будут этим летом в Москве — компания «Семь пальцев на руке» со спектаклем «Жизнь» и продукция цирка «Элуаз» «Туман».
«Элуаз», к слову, был создан эквилибристом Жанно Пеншо после того, как он выиграл приз на помянутом французском конкурсе, и с учетом опыта, приобретенного в Cirque du Soleil, — эта труппа вообще вне конкуренции в этом жанре. Тот «новый цирк», который мы увидим на ЧФ, — это эксперимент, высокое искусство, винтаж — все что угодно, только не массовое производство.
Cirque du Soleil же — другое дело. Это Microsoft «нового цирка». Голливуд «нового цирка», его компания Ford с конвейерами по всему миру. Даже главный герой нынешнего фестиваля, канадский гений Робер Лепаж, и тот ставил в Cirque du Soleil — хотя девятичасовое полотно «Липсинк», которое он покажет в Москве, к цирку отношения не имеет.
Этой весной Cirque du Soleil открывал своим номером финал «Евровидения» в Москве. А осенью на два месяца привезет в «Лужники» шоу «Varekai», и если труппе тут понравится, останется в Москве надолго. Выходит, в этом сезоне у нас есть шанс узнать о «новом цирке» буквально все, что о нем нужно знать.
Шедевры Филиппа Жанти — Легенды театра на видео — Театр — OpenSpace.ru
После показа на Чеховском фестивале спектакля «Болилок» OPENSPACE.RU устраивает свою ретроспективу работ великого кукольника
Имена: Филипп Жанти
12 июня театральная компания Филиппа Жанти закончила свои выступления в Москве.
У тех, кто не успел увидеть здесь «Болилок», осталась возможность догнать его в конце июня на театральном фестивале в Норвегии. У опоздавших грустные перспективы: Жанти на год прерывает показы «Болилока».Есть, правда, информация, что в июле мэтр будет давать мастер-классы в парижском Институте марионеток, а осенью может оказаться со своим «Краем земли», который москвичи могли видеть на прошлом Чеховском фестивале, в Латинской Америке. Но запись на уроки Жанти уже закрыта, а Латинская Америка под вопросом. Зато в пространстве торрентов и онлайновых видеоресурсов его спектакли-сновидения, сбежав, как куклы в «Болилоке», от своего создателя, уже давно живут самостоятельной жизнью.
Так что зрителям, только открывающим для себя Жанти, не составит труда найти в интернете, к примеру, образцы его раннего творчества. Тогда Жанти делал кукольные ревю, составленные из отдельных номеров вроде историй про танцующих страусов; горжетку, флиртующую с фотоаппаратом, или взбунтовавшуюся марионетку Пьеро, которая не захотела подчиняться своему хозяину и решила оборвать все нити, связывающие куклу и кукловода.
Именно с таким Жанти — режиссером-кукольником, аниматором, в чьих руках неодушевленные предметы оживали и вели себя как гомо сапиенс, —российская публика познакомилась в конце в 1970-х. То время, когда со своим театром человекоообразных предметов Жанти объехал почти весь мир, режиссер определяет как бегство от самого себя. Если верить тому, что рассказывает Жанти, он с детства страдал от невозможности наладить нормальный контакт с людьми и решить эту проблему смог только в театре — с помощью неодушевленных предметов, кукол.
После десятилетия поисков в области кукольного театра Жанти стал последовательно от него дистанцироваться.
Начиная с двух спектаклей — «Круг как куб» и «Парад желаний», — сделанных в 1980—1983 годах в соавторстве с женой Мари Андервуд, форма у Жанти все меньше походила на варьете. Куклы постепенно уступали место актерам, традиции театра марионеток вытеснялись традициями пантомимы и балета, мир спектаклей становился менее предметным, всё больше напоминая сновидения.
Во многом это было следствием увлечения Жанти работами Фрейда и Юнга. Результатом его исканий в области психоанализа стал спектакль 1984 года с соответствующим названием — «Проделки Зигмунда». Главными героями в нем были пальцы, которые режиссер обнаружил у себя в кармане, когда полез туда за словом; а сюжетообразующим мотивом — путешествие по лабиринтам подсознания.
В 90-х годах его спектакли «Не забывай меня» и «Неподвижный путник» уже мало чем напоминали зрителям о Жанти-кукловоде. В итоге из режиссера-аутиста, который начинал когда-то с интимного кукольного театра, боялся людей и открытых пространств, Жанти к концу ХХ столетия превратился в мегаломана, легко оперирующего огромными пространствами и множеством актеров. В 1997-м для фестиваля в Авиньоне Жанти поставил «Дедала», ежедневно собиравшего во дворе Папского дворца под открытым небом по две тысячи зрителей. А в 1998-м в Лиссабоне, куда Жанти был приглашен на Всемирную выставку, он срежиссировал «Океаны и утопии» — представление, рассчитанное на десять тысяч зрителей, с участием двухсот актеров, танцовщиков и циркачей..jpg)
Теперь сюрреализм Филиппа Жанти, год назад отметившего сорокалетие своей театральной компании и свое собственное семидесятилетие, вновь стал интимным, почти камерным. Чтобы бороться с демонами, путешествовать по лабиринатам подсознания и с неизменным успехом демонстрировать свои сны публике, Жанти оказалось достасточно подмостков среднестатистического театра.
Более того, в «Крае земли» и «Болилоке» Жанти даже вернул на сцену кукол — тех самых, от которых так настойчиво пытался отделаться два предыдущих десятилетия.
Впрочем, в «Болилоке» эти маленькие кукольные бестии, как когда-то Пьеро у Жанти, снова вбунтовались: отказались подчиняться своему создателю и, соскочив с крючков пыльного театрального шкафа, стали бегать по коридорам правого и левого полушарий мозга своего хозяина.
Просто теперь этот бунт уже, кажется, не удивляет ни самого Жанти, ни его публику. Зато по-прежнему поражает другое — то, как человек, которому в иные времена грозил бы костер инквизиции или колпак умалишенного, научился сублимировать свои страхи и создавать из них завораживающие театральные шедевры.
Другие материалы рубрики:
Джорджо Стрелер. «Арлекин, слуга двух господ», 22.10.2008
Другие материалы раздела:
Марина Шимадина. «Игра снов» Матса Эка на Чеховском фестивале, 10.06.2009
Наталья Исаева. Анатолий Васильев и Николай Коляда на фестивале в Нанси, 05.06.2009
Дмитрий Циликин. «Месяц в деревне» в БДТ, 02.06.2009
Новый спекталь Филиппа Жанти, кукольника в пустыне
Жанти давно знаком российской публике: он приезжал со своими спектаклями еще в Советский Союз. Тогда он был не только режиссером, но и актером-кукольником, и сам управлял, например, марионеткой Пьеро, нежным существом, ценой собственной гибели восставшим против предложенных правил. По сути, Жанти играл притчу о свободе, о крайней цене свободы — смерти.
Кукла в буквальном смысле рвала нити жизни, обрывала одну за другой нити кукловода, и когда оставалась последняя ниточка, то Пьеро надрывал и эту струну, оседая в неподвижности.
Печальный образ тихого, мужественного, экзистенциального протеста.
В шестидесятые годы Жанти ездил по миру от ЮНЕСКО, чтобы снять фильм о кукольном театре разных стран и народов. Это было путешествие по 47 странам и 8 пустыням.
Помню, как во время его гастролей 1982 года, я прочла в театральной программке эту информацию, и из лучших побуждений решила подойти к Жанти после спектакля и показать ему фотографии старика-кукольника из уральской деревни, который в те самые годы продолжал играть в свои деревянные куколки на селе. Вдруг да и нашего дедулю снимут в кино! Фотографии-то мы передали, но их перехватила советская переводчица, грозно сказав, что прежде их должны посмотреть в инстанциях.
Спустя много лет в интервью с французским новатором, ставшим к тому времени классиком современного театра, я рассказала об этом эпизоде. Жанти, конечно же, не помнил ни тех студенток, ни тех фотографий. Ощущение от нашей страны тех лет он обозначил как стойкую паранойю.
Родившийся в 1938 году, он хорошо помнит, как фашисты сжигали его деревню, его дом, а они с матерью, успев уйти с партизанами в горы, смотрели из укрытия на пожар.
В 1958 году он объявил голодовку в знак протеста против войны в Алжире и был доставлен в госпиталь для лечения. Он был горячо увлечен идеями коммунизма как человек послевоенного поколения, а позднее, как и многие, разочаровался в том, как воплощалась эта идеология в СССР. Он был готов отказаться и от гастролей в Израиле, который начал бомбардировки Ливана. Тур состоялся только потому, что Жанти выдвинул ультимативное условие: сыграть спектакль для палестинцев.
Между тем его виртуозные спектакли никогда не ставились в формате политического театра. Поздний, зрелый Жанти роется в своем подсознании, пытаясь найти объяснение чувствам, спрятанным и пережитым еще в детстве. Он исследует свои собственные сны с изнурительной настойчивостью. К примеру, чтобы разобраться в подполье души, однажды он записывал в течение целых девяти месяцев свои сны. Этот психоанализ, ставший способом честно объяснить самого себя, спровоцировал Жанти и к особому способу сценического высказывания. Именно тот, что он демонстрирует в привезенных сейчас в Москву «Неподвижных пассажирах».
Мнение автора может не совпадать с позицией редакции
Легендарный Филипп Жанти представил столичной публике спектакль «Болилок»
Событие, которого ждала вся театральная Москва. Это — удивительная история, рассказанная режиссером, которого давно называют «живым классиком».
Правда, собственно классики в спектакле мало. Скорее, сюрреализм — путешествие, в котором причудливые образы возникают неожиданно и непонятно как, но остаются в памяти навсегда.
Репортаж Алексея Зотова.
Никто точно не знает всю биографию Филиппа Жанти, у него никогда не было своей труппы. Зато буквально каждому он доверяет все свои сны.
Филипп Жанти, режиссёр: «У меня рядом с кроватью всегда лежит карандаш и бумага. Как только я просыпаюсь — сразу записываю свои сны. Никто и никогда там не выходит из-за кулис на сцену. Образы возникают внезапно, на пустом месте. Какие-нибудь нелепые создания или полёты. Но вот они потом и приглашают моих зрителей в путешествие по глубинам сознания».
Что происходит после нападения огромной рыбы? То ли два эмбриона в утробе матери, то ли два взрослых человека беспомощно барахтаются в этих самых глубинах сознания — их изображение Жанти, очевидно, тоже приснилось. А ночные полёты однажды отправили его в настоящее путешествие, и Филипп на машине проехал 47 стран и 8 пустынь.
Филипп Жанти, режиссёр: «Всю жизнь я ищу спокойствие, я борюсь с призраками, меня преследуют детские страхи. От всего этого я убегаю в сны и там нахожу ответы на все вопросы. Так рождаются мои сценарии, которые, впрочем, в последний момент я полностью переписываю».
В спектаклях Жанти смешано всё: театр, танец, музыка и спецэффекты. Как великий фокусник, он тщательно прячет все технические детали.
Правда, зрители даже не успевают задуматься: как сделан тот или иной трюк? Каким это невероятным образом у кукол вдруг вырастают человеческие головы? И механические создания потом, вообще, становятся людьми.
Филипп Жанти, режиссёр: «Нет, это совсем не тот спектакль, где зритель может вот так прийти, уютно устроиться в кресле и отключить голову: ну, я же заплатил за билет, так, давайте, рассказывайте мне интересную историю! Мне важно, чтобы на моём представлении зрители сидели с вопросительными знаками в головах: что это значит, а что этим, что он хотел сказать? И вы знаете, у каждого в итоге будет свой, совершенно особенный спектакль.
Поверьте, я знаю, что говорю».
Всё, что Филипп Жанти делал прежде, было пронизано магией и сюрреализмом. Спектакль «Болилок», его режиссёр впервые привёз в Москву на чеховский фестиваль, странный и смешной.
Неспроста, в главной роли — актёр «Камеди Франсез» Кристиан Хек. Он играет одну из марионеток, которая считает, что имеет право жить самостоятельно. И зрителям в который раз приходится протирать глаза, чтобы убедиться, что всё это происходит на самом деле.
Болилок
В предыдущих спектаклях Филиппа Жанти главенствовали магия и сюрреализм. «Болилок» — последнее творение режиссера – существует в несколько другой плоскости. Да, магия осталась в спектакле, но добавился новый шутовской оттенок. Может, это появление на планете Жанти актера Кристиана Хека так повлияло на творчество мэтра. Хек обладает странной внешностью, его манера двигаться совершенно уникальна. Именно он добавляет к странному смешное.
Вдруг, они начинают двигаться сами, без помощи Эллис. Это сложное техническое действо осуществляют три человека, о существовании которых мы узнает только во время поклона. Фантазии Филиппа Жанти требуют исключительного мастерства. Доказательством может служить удивительная сцена в хирургическом кабинете. Медицинская процедура превращается в кропотливое исследование тела и души Элис.
Ольга Бибилони — La Provence, 2008, 8.02
Нет ни одной технической детали, заметной зрительскому глазу.
Наджа Побель — RSF, 2008, 15.01
Филипп Жанти – таинственный режиссер. Нет ни одной более-менее полной его биографии. Некоторые считают его кукольником. Но жанр его творчества сложно определить, он выходит за все известные рамки. В спектаклях Жанти смешиваются театр, танец, музыка, спецэффекты – все, что помогает создавать удивительные образы.
… Поэтический мир Жанти меняется с каждым спектаклем
SUD OUEST, 2008, 25.02.
Если после всего этого задуматься о смысле, об основной идее, мы рискуем прийти к чему-то подобному фильмам Дэвида Линча – либо мы долго будем ломать голову над замыслом автора, либо насладимся потрясающей эстетикой зрелища
Journal du Centre, 2007, 24.11.
Из кукол вылупились люди – Газета Коммерсантъ № 98 (4153) от 03.
06.2009На сцене Театра имени Пушкина начались гастроли «Компании Филиппа Жанти» со спектаклем «Болилок». Автор спектакля Филипп Жанти — один из самых важных гостей начавшегося в Москве Международного театрального фестиваля имени Чехова. Рассказывает РОМАН Ъ-ДОЛЖАНСКИЙ.
Фестиваль театрКукольники всего мира считают режиссера Филиппа Жанти своим человеком. Но его спектаклям обычно трудно дать внятное жанровое определение — слова в них мало что значат, куклы действуют вместе с актерами, иногда происходящее напоминает чистый цирк, в другие моменты — эстрадное шоу. Господин Жанти занимается визуальным театром и берет от всех жанров понемножку. Но на сей раз он начинает спектакль так, как будто действительно решил вернуться к истокам: из расставленных по сцене темных коробок актриса Эллис Осборн достает самых обычных кукол. И поначалу играет с ними тоже очень обычно.
На спектаклях Филиппа Жанти нужно быть готовым к тому, что обычное непременно превратится в причудливое, смешное или опасное.
В «Болилоке» две куклы вдруг обретают человеческие головы, принадлежащие актерам Скотту Кехлеру и Кристиану Хеку. Их настоящие тела в черных одеждах сливаются с чернотой фона, поэтому приделанные к головам противные кукольные тельца (одно из них недвусмысленно напоминало какашку) кажутся невесомыми и могут выделывать нелепые и к тому же невозможные с точки зрения гравитации движения. Для Филиппа Жанти бесшумность вспомогательного персонала и точность постановки света имеют решающее значение. И все-таки он не фокусник-иллюзионист: любые «обманы» на самом деле легко разгадываются, к тому же режиссер при случае и сам готов дать зрителю необходимую подсказку.
Господину Жанти гораздо важнее непрерывность превращений: весь его спектакль состоит, в сущности, из череды метаморфоз. Две очеловечившиеся куклы избавляются от власти женщины, которая выпустила их на волю из коробок. Они пускаются в самостоятельное путешествие, в котором на каждом шагу публику и их подстерегают сюрпризы.
В сущности, все спектакли Филиппа Жанти — странствия. Вот и два энергичных и эксцентричных клоуна отправлены режиссером непонятно куда. Они могут оказаться даже на просторах Вселенной: на темном небе зажигаются звезды, над стелящимся по сцене дымом плывут планеты, похожие на бумажные светильники, а два героя пытаются эти планеты оседлать. Потом вдруг из настоящих людей, кувыркающихся в безвоздушном пространстве, они вновь превращаются в крохотных, похожих на насекомые, куколок.
Филипп Жанти, как и в его прежних спектаклях, в «Болилоке» виртуозно играет с масштабами и объемами. Живые люди и «мертвые» сценические фактуры буквально поедают и переваривают друг друга: один мешок может съесть двух людей, превратиться в странное многоногое чудище-ископаемое с крохотной головкой, которое, в свою очередь, потом станет танцовщицей, все той же Эллис Осборн, в сложном костюме-объекте. Для Филиппа Жанти, видимо, существует какой-то особенный закон сохранения сценической материи — и только ему одному известно, что, во что и как может и должно мгновенно преобразиться.
Надо признать, что в «Болилоке» есть длинноты, спектакль не смотрится, что называется, на одном дыхании, как это было с «Краем земли», гостившем на прошлом фестивале. В основном это связано с клоунскими скетчами, которые разыгрывают бывшие куклы. Для волшебных фантазий, каковыми являются спектакли Жанти, подобные заминки вредны: зритель начинает гадать над смыслами происходящего, в данном случае — искать фрейдистские подтексты и т. д. «Болилок» сделан про то, что самая невинная человеческая игра может выйти из-под контроля, породить чудовищ и едва не поработить самого человека. Впрочем, для Филиппа Жанти грустным в конце концов оказывается не бессилие человека перед монстрами его собственного подсознания, а все-таки призрачность и обманчивость этих самых фантазий. В финале «Болилока» Эллис Осборн начинает изучать странное существо с глазками-светлячками, которое позвало ее в дорогу,— и обнаруживает, что, кроме скрученной бумаги, в нем ничего нет.
«Болилок», постановка Филипп Жанти и Мари Андервуд.
Чеховский фестиваль.: ajushka — LiveJournalВчера попала в детство:)Сначала минут 5 закулисного разговора на английском. Знающие смеялись, я впитывала интонации:) Затем вышла девушка и начала вынимать из стоящих на сцене коробок кукол и чревовещать. Поначалу я подумала: похоже на утренник для детей, но ведь не может быть, чтобы был такой лом, чтобы Чеховский фестиваль привез такой простой спектакль. Сюжет из тв-новостей обещал чудо.
Оно и началось:)
Сюжет простой: Эллис делает кукольный спектакль, но куклы оживают и начинают творить свои чудеса. Живые души летают по воздуху, словно трепещущие бабочки, отрезают руки, делают Эллис операцию, трансформируются в многорукое существо. Спектакль, полный юмора, удивительных, волшебных превращений, театр-сон. Филипп Жанти держит возле кровати блокнот с карандашом и записывает свои сны, чтобы воплощать их в жизнь, мы получили удивительную возможность побывать внутри сна, души большого сказочника. Это ведь само по себе чудо — сделать свой сон явью, стать волшебником без палочки, просчитать, сконструировать чудо.
Мне было страшно интересно, как они сделали, что маленькая тряпичная куколка, словно у фокусника, кочевала с одного персонажа на другой, прилипая к телу, церляясь ловко, мгновенно, затем превратилась в большую куклу с многими конечностями. Прилипала совершенно волшебным образом:)
Таким же волшебным образом я попала за кулисы:)
Когда-то в юности мне повезло оказаться за кулисами цирка. Я была так потрясена, что уснула только к утру:)
Вчера было подобное впечатление:))
Я смогла потрогать эту куклу, поняла, в чем дело, но ощущение чуда совсем не исчезло:) Напротив, раскрытая тайна добавила восхищения Мастером.
Мимо меня ходили по-домашнему одетые актеры, в которых влюбилась во время действия, двум из них я показала большой палец и сказала спасибо, один ответил слышанным со сцены смешным «пожулуста», а вот третьего, который покорил мое зрительское и женское сердце, ибо мало того, был потрясающе гибок и смешон, его мимику было видно аж с балкона, так он ещё и абсолютно лыс, что всегда безоговорочно покоряет мое сердце:)) Он оказался ниже меня ростом, со спокойным лицом, вполне обычный человек, так, что я его не сразу и узнала, поэтому не смогла ничего сказать, только смотрела и безудержно улыбалась:)
Не удержусь, дам ещё и ролик.
Жанти дал мне ощущение возврата в детство, радости, света, удивления:)
Замечательно!!:)
Основная программа фестиваля. O gênio titereiro philippe jeanty перформанс аинда пассажейрос
Em 12 de junho, компания театра Филиппа Genti encerrou suas apresentações em Moscou. Quem não teve tempo de ver o Bolilok aqui teve a oportunidade de vê-lo no final de junho em um festival de teatro na Noruega. Os retardatários têm perspectivas tristes: Жанты интеррометрических шоу делают Boliloca por um ano.
Há, порум, информация о мастер-классах в парижском институте марионеток, и в одном из первых мест, где находится «Фим-да-Терра», и в московских пудерах, в которых нет многообещающего фестиваля Чехова на Латинской Америке.. Mas as inscrições para as aulas de Jeanty já foram fechadas e América Latina está em questão. Нет торрентов и видео онлайн, suas brincadeiras de sonho, teno escapado de seu criador como bonecos em Boliloka, viveram uma longa vida independente.
Assim, para o público que acaba de descobrir Zhanty, não será diffícil encontrar na Internet, por exemplo, amostras de seus primeiros trabalhos. Em seguida, Ganty fez revistas de fantoches compostas de números separados, como histórias sobre avestruzes dançando; uma jibóia flertando com uma câmera, ou um boneco rebelde Pierrot, que não quis obedecer ao seu mestre e resolveu quebrar todos os fios que prendiam a boneca e o titereiro.
Foi com esse Zhanti — um diretor de marionetes, um animador, em cujas mãos objetos inanimados ganharam vida e se comportaram como homo sapiens — que o público russo se encontrou no final dos anos 1970. O diretor define o tempo em que seu teatro de objetos humanóides, percorreu quase todo o mundo em fuga de si mesmo. Se Você acredita no que diz Jeanti, desde pequeno ele sofria com a incapacidade de createdelecer um contato normal com as pessoas e só conguia resolver esse problem no teatro — com a ajuda de objetos inanimados, fantoches.
Depois de uma década de pesquisas no campo das marionetes, Jeanti começou a se distanciar consistentemente dele.
Começando com duas apresentações — «Круг подобен кубу» и «Парад желаний» — feitas em 1980-1983 гг. В сотрудничестве с Мари Андервуд, или в униформе Jeanti parecia cada vez menos com um show de variedades. Os fantoches gradient deram lugar aos atores, как tradições do teatro de fantoches foram suplantadas pelas tradições da pantomima e do balé, o mundo das performances tornou-se menos objetivo, cada vez mais remiscente de sonhos.
Isso foi em grande parte uma conquência do fasínio de Zhanty pelas obras de Freud e Jung. O resultado de sua busca no campo da psicanálise foi a atuação de 1984 com o título aprectado — «Os Truques de Sigmund». Os personagens Principais eram os dedos, que o diretor encontrou no bolso quando estendeu a mão para uma palavra; e o motivo gerador da trama é uma viagem pelos labirintos do subconsciente.
Nos anos 90, suas apresentações «Forget Me Not» e «Стационарный путешественник» não lembravam mais o público Zhanti, o titereiro.Como resultado, de um diretor autista que antes começou com um teatro de fantoches intimista, tinha medo de pessoas e espaços abertos, no final do século XX, zhanti se tornou um megalomaníaco, operando facilmente com grandes espaços e muitos atores.
В 1997 году, фестиваль в Авиньоне, Genti encenou Daedalus, que diariamente reunia 2.000 espectadores no pátio do Palais des Papes ao ar livre. E em 1998, em Lisboa, onde Ganti foi convidado para a Feira Mundial, dirigiu Oceanos e Utopias, espectáculo pensado para dez mil espectadores, com a Participação de duzentos actores, bailarinos e Performers Circenses.
Agora o surrealismo de Philippe Genti, que ha um ano Знаменитость o 40º aniversário de sua companhia de teatro e seu próprio 70º aniversário, voltou a ser íntimo, quase íntimo. Para lutar contra demônios, viajar pelos labirintos do subconsciente e showrar seus sonhos ao público com sucesso constante, Zhanti acabou se revelando palco de um teatro mediano.
Além disso, em «O Fim da Terra» и «Boliloca» Zhanti até devolveu ao palco os bonecos — os mesmos que ele havia tentado tão persistentemente se livrar nas duas décadas anteriores.
No entanto, em «Boliloca» essas feras de marionete, como Pierrot uma vez em Jeanti, rebelaram-se novamente: recusaram-se a obedecer ao seu criador e, saltando dos ganchos do empoeirared gabinete do corremaraser, comere dos hemisférios direito e esquerdo do cérebro de seu mestre.
Só que agora essa rebelião não parece surpreender nem o próprio Jeanti, nem seu público. Mas outra coisa ainda é impressionante — como uma pessoa que em outros tempos teria sido ameaçada pelo fogo da Inquisição ou pelo boné dos loucos, aprendeu a sublimar seus medos e criar deles obras-primas teatrais hipnotizantes.
Teatro Philippe Genty , que leva o nome de seu criador e líder, nunca deixa de surpreender o mundo com suas performances — differentes em forma e escala, mas seper virtuose, poética, espirituosa e marcante com um jogo de fantasia.
«Passageiros fixos» — esta é uma viagem através do espaço e do tempo, экспериментальный опыт как навязчивые идеи, суперасии, конфлитос, унижения, adoração de ídolos, medos, delíjecias, sonões e reelaciós …
No palco estão oito personagens, oito andarilhos, embarcando em uma odisséia no espaço e no tempo, cruzando todas as fronteiras físicas. Andarilhos imóveis apanhados em uma série interminável de circunstâncias em constante mudança.
Eles são como sentimentos e estados pulsantes da alma que continamente varrem nossos corações.
Philippe Genty permanece confinado ao mundo que já cruzou muitas vezes em suas incontáveis viagens. Mas existe ainda um outro mundo que invariavelmente permanece o objeto de sua pesquisa — o mundo dos sonhos… Энергия и универсальность выступлений с участием «Passageiros Estacionários» — это дада пела совесть энфатизада де када ум де нос тем адмиралом, маравильесом, сыном и фасадом комо нингем.
A que tipo de arte essa ação pode ser atribuída, talvez, seja impssívelterminar. Não é como uma pantomima — é uma dança livre, embora os atores aqui falem, cantem, leiam poesia, façam cenas engraçadas, quase palhaços sem começo nem fim. Um Episódio flui para outro, se disolve nele pela vontade da imaginação desenfreada, como alucinações ou sonhos.
A peça «Постоянные пассажиры» от Philippe Ghanty Company, чтобы получить доступ к Драматическому театру Воронежа с местным жителем A.
V. Кольцова гранас à сотрудничает с Festival Platonov com o Festival Internacional de Teatro. А.П. Чехов, одновременное одновременное выступление в Москве.
Philippe Genty — Diretor de teatro, coreógrafo e titereiro francês. Получите свое художественное образование на Escola de Artes Gráficas de Paris. Em 1962-1966, Teno Recebido uma bolsa especial, ele viaja em um minúsculo carro por 47 países e 8 desertos, praticamente viajando ao redor do mundo, dando seus primeiros espetáculos de fantoches em todos os lugares.Com o apoio da UNESCO, realiza um filme sobre teatros de fantoches ao redor do mundo. В 1967 году — постоянная соавторка Мэри Андервуд, критика театра «Компания Филиппа Жанти». Партия 1980 года, Começou a se distanciar do teatro de fantoches, sendo levado pelo teatro sintético, combinando elementos de drama, pantomima, dança e voz. В качестве apresentações parisienses misturam teatro, dança, música, efeitos especiais e uma atmosfera de magia.
В начале 1991 года поступило в Prêmio da Crítica no Festival de Edimburgo pela peça Shifts.
Em 1997, песня «Daedalus» для апрезентации без программы на Авиньонский фестиваль, представляет собой Pátio de Desfile do Palácio Papal.
Em 1998, para a Mostra Internacional de Lisboa, cria a peça «Oceanos e Utopias», seguida de «Um Concerto Incrível» (2001), «Linha de Voo (2003),» Fim da Terra «(2005).
Ele viajou pela Rússia muitas vezes desde 1978 г.
Poucos diretores europeus de renome mundial visitaram nosso país durante os anos soviéticos. Жанты é ум делес.
«Meu sonho é como uma utopia. Estou certo de que não alcançaremos a paz entre as pessoas, nações ou grupos sociais enquanto não vivermos em paz com nós mesmos. É isso que procuro em minhas выступления, o que talvez seja um pouco ingênuo. Há conotações políticas em Passiros fixos. Estou falando de uma crise, do triunfo da ganância, do colapso das utopias, daidentidade nacional, do uso de uma burca … Mas menos do que tudo, gostaria de perder meu poder poético »
Philippe Genty
«Duas horas de poesia pura, graça Insperável, deleite para os olhos e para a alma»
Paris Capitale, França
«Uma performance incrivelmente inventiva, irônica e emocionalmentetensa, dirigida a espectadores de todas as gerações e todos os países.
«
Jornal da libertação
«Zhanti é um mágico e ás de brincar com a matéria, aquela matéria que está semper mais ou menos animada e implantada na pessoa»
Jornal LeMonde
Знаменитый французский сюрреалистический кинотеатр Philippe Genti veio в Moscou por cinco dias. Производство «Paisagens Interiores» — это лучший результат, полученный в результате суа лонга каррейра. O segundo título do pôster é «Uma Odisséia por Atores e Fantoches».Philippe Genty Começou com um teatro de fantoches, e agora é conhecido em todo o mundo por suas performances mágicas, onde mistura coreografia, efeitos especiais, música e bonecos. О espetáculo «Paisagens Interiores» — это не живые воспоминания о директоре магии. Os detalhes estão no relatório de Irina Razumovskaya.
Как спектакли Филиппа Ганти são semper muito complexas em termos cenográficos. Dezenas de baús de Guarda-roupa Cheios de Tecidos diversos, bonecos, bonecos chegaram de Paris.
E até um trampolim inflável, que ocupa todo o palco, também foi trazido.
Enquanto seis titereiros e dançarinos se apresentam no palco, mais cinco artistas estão trabalhando por trás dele. Филипп Genti recruta fãs de magia e teatro surreal de todo o mundo para sua trupe. Espanhóis, austríacos, húngaros e noruegueses caíram no feitiço deste ex-titereiro, agora o mundialmente famoso diretor do Odisseu.
“No início, é Claro, parecia incrível lembrar de todos esses movimentos.Fazemos quase mais truques nos bastidores para esses efeitos visuais do que nele », — говорит о художнике Саймон Ранн.
Se Você tentar apresentar a poesia dos modernistas de forma visual e teatral, ficará mais ou menos assim: este é um teatro onde as palavras não são needárias, o main aqui é imagem. Surrealismo em ação. Quem puxa os cordões do herói, e ele pode fazer isso sem um titereiro? Em quanto tempo essa célula da vida humana entrará em colapso, onde se torna cada vez mais limitada com o passar dos anos? E uma das metáforas mais bonitas e interessantes é uma escada Suspensa no ar, como chegar à porta certa — esta é a porta certa?!
Nessa fantasia tempestuosa sobre toda a vida do diretor, além de seus sonhos e sonhos, ha verdadeiras lembranças da infância de Philippe Ganty.
«Há um epsódio da peça — um encontro entre um menino e um soldado. Eu tinha seis anos na época », lembra Philippe Genti.
«Eu tenho que explicar para voê. Após o derrame, Philip ainda não restaurou totalmente sua fala, por isso estou aqui ao lado dele e o ajudo a falar. Nesse livro, lembre-se dele, segundo o qual foi feita essa performance, история-chave está ligada ao choque após a morte de seu pai, o bombardeio da Segunda Guerra Mundial e o incêndio em sua casa «, explicou a coreógrafa Mary Underwood.
Мэри Андервуд é fiel companheira da vida de Jeanti — no passado, uma dançarina em todas as suas apresentações, agora uma co-autora. Como a imagem de uma mulher é grande e importante para ele — o diretor mostrou com sua comédia inerente.
Огромный и особенный театр Филиппа Жанти — это настоящий экзотический мир. Кларо, воке не ваи комер тодос ос диас. Mas algumas vezes na vida Definitivamente vale a pena tentar, especialmente porque isso quase nunca cresce em nosso país.
Депуа-де-Моску, атуасан-де-Жанти с видом на площадь Сан-Петербург, Псков, Екатеринбург и Воронеж. Os críticos chamam essa produção de «uma viagem pelo oceano do subconsciente», «poesia visual».
Philippe Ganty geralmente proíbe estritamente os jornalistas de permissionir que jornalistas entrem nos bastidores. Isso porque voiceê parece estar se aproximando dos segredos do diretor de teatro mais misterioso do planeta. Mas bonecos bizarros, máscaras sinistras e manequins teimosamente mantêm o segredo de como o inanimado no palco ganha vida.
«Sabe, o elogio mais agradável para mim é um sussurro no corredor, quando o público fica perplexo — onde está a boneca e onde está a pessoa viva. Isso realmente não é fácil — se eu não soubesse, Eu também ficaria confuso. E este é o meu truque Principal — quero que o manequim eo ator tenham uma vida no palco, um por dois «, diz o diretor Philippe Genti.
Nesta vida, eles dançam, morrem, ressuscitam e Compartilham medos uns com os outros.
O grande mago, titereiro e filósofo, Zhanti não deixa ao espectador a шанс de entender como as criaturas mecânicas se transformam em pessoas e de repente estendem suas mãos de plástico flácidas.Para conguir o máximo de semelhança com o artista, eles trabalham em cada manequim pesando cerca de 15 quilos por várias semanas. E então a mágica começa.
«Cada um de nós tem um duplo. É assim que os tratamos: o duplo de Anna, por exemplo. Para se acostumar com tal parceiro, voiceê precision de três meses, pelo menos. Porque voiceê desempenha dois papéis — para voiceê e» para ele, e voiceês falam juntos que a história é a sua história «, diz a atriz Anna Maga Vigelius.
Uma equipe inteira de Artistas trabalha em cada pequeno detalhe dos adereços.Junto com o diretor, eles tecem esta história — uma história estranha, engraçada, às vezes assustadora, compreensível até o fim apenas dois: Philippe Ganty e sua eterna musa e esposa — coreógrafa Mary Underwood, aquela que to caida a sua v fino os sonhos de seu amado marido.
Sonhos, que ele semper generosamente compareha com o mundo inteiro.
«Para Philip, o mais important é imagem que ele lembrou. Juntos decidimos como acompanhar esse imaginário — dançar, cantar, só música.É assim que nasce um cenário, onde o Principal é a busca do sentido de vida, uma tentativa de entender quem somos neste mundo., Porque viemos e para onde iremos », — эксплика с ядром Мэри Андервуд.
No entanto, antes de começar a trabalhar em sua produção mais romântica, «Не забывай меня», as tempestades de neve, os montes de neve e os esquiadores nem sonhavam com Philip Ganty. A neve caiu em grandes flocos do lado de fora da janela de sua enfermaria em um hospital norueguês, onde três anos atrás o maestro estava passando por uma reabilitação após um derrame.Como voiceê acabou na Noruega? Lá, em uma escola de teatro de prestígio, imploraram ao diretor para encenar uma peça. Depois de muita persuasão, Jeanti desistiu.
«Provavelmente sou um dos admiradores mais devotos do talento de Philip, sonhei que ele viria até nós.
É verdade que cada vez que lhe dizia que via este ou aquele importantado na sua produção, ele dizia: «Нет, нет, нет, нет, нет, нет, нет, нет, не надо», афирма или директор школы Оливье Перроно. де Жанти там com certeza é uma viagem.Os heróis dançam em ritmos latino-americanos ou se encontram no Pólo Norte. Vagueando pelo mundo, semper em movimento — trata-se também do proprio Zhanti, que já viajou por 47 países, 8 desertos em um minúsculo carro e deu espetáculos de marionetes em todos os lugares. Embora, como ele mesmo diz, estivesse apenas contando como vê o mundo de olhos fechados.
Атуасан де Филиппа Жанти — это ума дас маис эсперадас на фестивале имени Чехова. O salão está lotado e, depois da apresentação, os artistas não saem do palco por um longo tempo.E o público, ao que parece, fica sozinho com o pensamento: talvez tenha sido um sonho.
Lembro-me de quando Zhanty veio pela primeira vez — bem, isto é, pela primeira vez na minha memória, ele estava na URSS desde os anos 1970 — foi uma surpresa à beira do choque, tentei ir às reuniões com o diretor depois as apresentações, embora eu geralmente evite tais eventos.
Com o tempo, é clo, muita coisa fica entediante, a tecnica e o estilo de zhanti, com todo o Requinte e sofisticação, com o virtuosismo do uso das técnicas, não foge à regra.E ao mesmo tempo — «Paisagens Internas» e cative, divirta e toque. Сеу главный персонаж é um boneco-homem revivido e libertado dos fios de controle, ganhando independência. Subindo a escada mágica para a porta celestial e passando por ela, ele embarca em uma «jornada metafísica» característica de todas как выступления де Генти («uma odisséia para atores e fantoches» — um subtítulo de gênero de easóriro) dent fantasias através de um espaço de palco em constante transformação.
Graças a um boné de tricô descoberto pelo herói perto da rampa, uma visão da infância emerge por associação, образ ума маэ se materializa, brincando de boneco de neve, interrompida por explosões de casas de montanha; e então a sombra de seu pai também se eleva — uma silhueta na tela de fundo, континуада по ум pedaço де tecido preto desenrolado ao longo da passarela.
Ум camarada-gêmeo-rival aparece, entidades bizarras fito-, zoo- e antropomórficas, artilheiros de submetralhadora oca, estrela-do-mar eletrificada, pólipos com cabeças humanas se substituem; bem como figuras femininas grotescas, mas ainda sedutoras — «sereias» — às vezes inchadas, Principalmente no que diz respeito às coxas gigantes infláveis, então, ao contrário, completetamente sem pernas, mas com um umustoar do enchadas ; e, finalmente, uma gangue de travestis brutais!
Claro, o teatro Zhanti é muito «pop», aproxima-se do formato pop, de um espetáculo lúdico, e às vezes se воспроизводящем метафорас do inconsciente, passando de uma atuação para outra, dando origem ao efeito de deaja vu em chamas, por exemplo, apareceu em Boliloka, ao que parece) — mas os pensamentos simples colocados na performance não perdem sua sabedoria e релевантия, eo «quadro» não fica menos bonito.Além disso, mesmo que Genty use a projeção de vídeo com força e Principal, permissionindo que Você mude o fundo de uma paisagem montanhosa, em chamas após o bombardeio, para um céu estrelado sereno com aurora boreado, mas a ênplá no compainda -polietileno feito à mão, o que torna um espetáculo no bom sentido, agradável à moda antiga.
Os contos de Genti, encenados na combinação de pantomima tradicional, o «novo circo europeu» и tecnologias de teatro de fantoches com a música semper melancólica de Rene Aubry — são simples, mas não estúpidos, doces mas não vulgares externamente divertidos, irônicos e até frívolos, mas na verdade são tristes, então no final do vídeo voiceê pode assistir a um balão caindo, levando o herói com seu recém-descoberto companheiro para o céu.
Mwisho wa Dunia. «Мазингира я Ндани», кампуни я Филиппа Дженти, Уфаранса, реж. Филип Джинти, Мэри Андервуд Кампуни и Филипп Джинти
Мнамо 12 июня, кампуни я укумби ва мишезо я Филипп Дженти илимализа маоньешо яо хуко Москва. Wale ambao hawakuwa na wakati wa kumwona Bolilok hapa walipata fursa ya kuipata mwishoni mwa Juni kwenye tamasha la ukumbi wa michezo huko Norway. W kuchelewa wana matarajio ya kusikitisha: Zhanty anasumbua maonyesho ya Boliloca kwa mwaka. Kuna, hata hivyo, habari kwamba mnamo Julai bwana atatoa madarasa ya ufundi katika Taasisi ya Puppets ya Paris, na wakati wa msimu wa joto anaweza kujikuta na «Mwisho wa Dunia», ambayo wa Dunia kujikuta na «Mwisho wa Dunia», амбайо кашуа-мусковитес, амбайо мускаши мусковитес, амбайо мусковитес мусковитес .
Lakini uandikishaji wa masomo ya Jeanti tayari umefungwa, на Amerika Kusini ni swali. Lakini katika nafasi ya mito na rasilimali za video mkondoni, ndoto zake hucheza, akiwa ametoroka kutoka kwa muundaji wao kama wanasesere huko Boliloka, ameishi maisha ya kujitegemea kwa muda mrefu.
Ква хивё хайтакува нгуму ква ватазамаджи амбао ванагундуа ту Жанты купата квенье мтандао, ква мфано, сампули за кази яке я матема. Халафу Ганти алитенгенеза реву за бандиа зилизо на идади тофаути кама хадити юу я кучеза мбуни; kucheza kimapenzi na kamera, au kibaraka waasi Pierrot, ambaye hakutaka kumtii bwana wake na akaamua kuvunja nyuzi zote zinazounganisha yule mdoli na yule mnyanyasaji.
Ilikuwa na Zhanti kama huyo — mkurugenzi wa vibaraka, mwigizaji wa uhuishaji, ambaye mikononi mwake vitu visivyo na uhai viliishi na kutenda kama homo sapiens — kwamba ummawa ankutenda kama homo sapiens — квамба умма ва урусси Миакуаи Миаке Миакэтиджа мкугати на Мкугати на Урусси Миаке Уликафаджа. ва виту вья кибинадаму, алисафири карибу ulimwengu wote kama kutoroka kutoka kwake.
Ikiwa unaamini kile Jeanti anasema, tangu utoto alipata shida ya kuanzisha mawasiliano ya kawaida na watu na angeweza kutatua shida hii tu kwenye ukumbi wa michezo — kwa msaada wa vitu visivyo na uhai, vibaraka.
Baada ya miaka kumi ya kutafuta katika uwanja wa vibaraka, Jeanti alianza kujiweka mbali naye kila wakati.
Kuanzia на maonyesho mawili — «Mzunguko кама Mchemraba» на «Gwaride ла Matakwa» — yaliyotengenezwa mnamo 1980-1983 ква kushirikiana на mkewe Мари Андервуд, Сара Я. Jeanti ilionekana kidogo на kidogo кама onyesho ли anuwai. Watoto wa mbwa pole waliruhusu waigizaji, mila ya ukumbi wa michezo ya vibaraka ilibadilishwa na mila ya pantomime na ballet, ulimwengu wa maonyesho haukuwa muhimu zaidi, unakumbusha ndoto zaidi.
Hii ilikuwa matokeo ya kupendeza kwa Zhanty na kazi za Freud na Jung. Матокео я хаму яке катика уванджа ва психоанализ ilikuwa utendaji wa 1984 na jina linalofaa — «Уджанджа ва Сигмунд». Wahusika wakuu ndani yake walikuwa vidole, ambavyo mkurugenzi alipata mfukoni mwake alipofika hapo kwa neno; на кусуди ла куунда нджама ни сафари купития лабиринты я фахаму.
Катика миака я 90, маонешо яке «Нисахау» на «Мсафири ва Китуо» хаякукумбуша тена хадира я Жанти мньясаджи.Кама матокео, кутока ква мкуругензи ва таалума я акили, амбае мара моджа алианза на укумби ва мишезо ва карибу, аликува акиогопа вату на нафаси вази, мвишони мва карне я иширини каджиуаинья нагиуа няйаинья нагиуа няйаинья нагиуа ня иширини каджиуаинья нагиуанья нагиуа . Mnamo 1997, kwa sherehe huko Avignon, Genti ilifanya Daedalus, ambayo kila siku ilikusanya watazamaji 2,000 katika uwanja wa Palais des Papes kwenye uwanja wa wazi. Na mnamo 1998 huko Lisbon, ambapo Zhanti alialikwa kwenye Maonyesho ya Ulimwenguni, alielekeza Bahari na Utopias, onyesho kwa watazamaji elfu kumi, na ushiriki wa watendaji mia mbili, wachezaji na watendaji wa cirus.
Sasa ukarimu wa Philippe Ganty, ambaye mwaka mmoja uliopita alisherehekea kumbukumbu ya miaka 40 ya kampuni yake ya ukumbi wa michezo na siku yake ya kuzaliwa ya 70, kwa mara nying wa amekibu sarkibu sarkuva. Или купигана на пепо, кусафири купитиа лабиринты йа фахаму на куоньеша ндото заке ква умма на мафаникио я кила вакати, чжанти алигеука кува ва кутоша ква хатуа я укумби ва микезо ва вастани.
Kwa kuongezea, katika «Mwisho wa Ardhi» na «Boliloca» Zhanti hata alirudi jukwaani wale wanasesere — wale wale ambao alikuwa akijaribu sana kuachana nao kwa miongo miwili iliyopita.
Валакини, хуко «Болилока» ваньяма хава вибарака, кама Пьеро мара моха хуко Жанти, валиси тена: валикатаа кутии муумба вао на, вакирука кутока квенье ндоано за бараза ла мавазири кимбиа кумби ла вандиа за бараза ла мавазири кимбиа ла вубиа ла варуба кусото я убонго ва бвана вао.
Ni kwamba tu sasa uasi huu hauonekani kumshangaza Jeanti mwenyewe au hadhira yake. Lakini jambo lingine bado linashangaza — jinsi mtu ambaye wakati mwingine angekuwa akitishiwa na moto wa Baraza la Kuhukumu Wazushi au kofia ya mwendawazimu, alijifunza kupunguza hofu yake na kuunda kaazka mazi noueso.
Baada ya Moscow, utendaji wa Zhanti utaonekana na watazamaji wa Санкт-Петербург, Псков, Екатеринбург-на-Воронеже. Wakosoaji huita uzalishaji huu «сафари купития бахари я фахаму», «машаири я куона».
Филипп Ганти кавайда хукатаза ваандиши ва хабари куварухусу ваандиши ва хабари куруди ньюма.
Хии ни ква сабабу unaonekana kuwa karibu на сири за mkurugenzi ва ukumbi ва michezo ва kushangaza zaidi kwenye sayari. Lakini wanasesere wa kushangaza, vinyago vya kutisha na манекены kwa ukaidi huweka siri ya jinsi wasio hai kwenye jukwaa wanakuwa hai.
«Унаджуа, понгези я купендеза заиди квангу ни кунонг’она ква хадира, вакати ватазамадзи ванапотеа — кукла ико вапи, на мту алие хай юко вапи. — Натака манекен на mwigizaji wawe na maisha moja jukwaani, moja kwa mbili, «anasema mkurugenzi Philippe Genti.
Катика майша хая, хучеза карибу, хуфа, хуфуфука на хусирикиана хофу. Mchawi mkubwa, mnyanyasaji na mwanafalsafa, Zhanti haachii mtazamaji nafasi ya kuelewa jinsi viumbe vya mitambo vinavyogeuka kuwa watu na ghafla tena hueneza mikono yao ya kilema ya Plastiki.Или куфикия куфанана ква киванго ча юу на мсании, хуфанья кази ква кила манекен йенье узито ва кило 15 ква вики кадхаа. На киша учави хуанза.
«Kila mmoja wetu ana maradufu. Hivi ndivyo tunavyowashughulikia: mara mbili ya Anna, kwa mfano.
Kuzoea mpenzi kama huyo, unahitaji miezi mitatu, nangalau. , «anasema mwigizaji Анна Мага Вигелиус.
Timu nzima ya wasanii hufanya kazi kwa kila undani mdogo wa vifaa.Памоджа на мкуругензи, валисука хадити хии — я кушангаза, йа кучекеша, вакати мвингине я кутиша, инайелевека хади мвишо ни вавили ту: Филиппе Генти на джумба озеро ла кумбукумбу ла милеле на макефтэйэ мэриэвуд, мюлэтилуэ мэриэвуд, мэриэвуд, мюлэтильэ мэриэвуд нёмбамба майша яке йотэ. Ndoto ambazo yeye hushiriki kwa ukarimu na ulimwengu wote.
«Ква Филип, джамбо мухиму заиди ни пича амбайо аликумбука. Памоджа тунаамуа дзинси я куонгозана на пича хии — кучеза, куимба, музики ту.»Hivi ndivyo hali ilizaliwa, ambapo jambo kuu ni utaftaji wa maana ya maisha, jaribio la kuelewa sisi ni nani katika ulimwengu huu., Kwanini tulikuja na wapi tutakwenda «, — anaelezézauan kuni ka utengenezaji wake wa kimapenzi zaidi, «Nisahau Mimi», dhoruba za theluji, wizi wa theluji na skiers hawakuota kwa, Philip Ganty kabisa. укарабати баада я кихаруси.
Uliishiaje Норвегия? Huko, katika shule ya kifahari ya ukumbi wa michezo, walimsihi mkurugenzi afanye mchezo. Baada ya ushawishi mwingi, Jeanti aliacha.
«Лабда мими ни ммоджа ва вапензи ва куджитолеа ва таланта я филиппо, нилиота квамба ангекуджа квету. Квели, кила вакати нилимвамбия квамба нилиона хии ау маана катика хапа-сэкава, китенгизэмаджи ваке», китенгизэмаджи ваке, китенгизэмаджи: «anasema mkuu wa shule ya ukumbi wa michezo Olivier Perrono.
Ni nini uzalishaji wa Zhanti hakika ni safari.Mashujaa hucheza kwa miondoko ya Amerika Kusini, au hujikuta kwenye Ncha ya Kaskazini. Kutangatanga ulimwenguni kote, akienda kila wakati — hii pia ni juu ya Zhanti mwenyewe, ambaye mara moja alisafiri karibu nchi 47, jangwa 8 kwa gari dogo na kutoa maonyesho ya vibaraka kila mahali. Ingawa, kama yeye mwenyewe anasema, alikuwa akiambia tu jinsi anavyoona ulimwengu akiwa amefumba macho.
Utendaji wa Philippe Zhanti ni moja wapo ya yaliyotarajiwa zaidi kwenye Tamasha la Chekhov.
Куна ньюмба камили ндани я укумби, на баада я утенгенезаджи васани хаварухусиви кутока джукваани ква муда мрефу.На watazamaji wanaonekana kuachwa peke yao na mawazo: labda ilikuwa ndoto.
Mnamo Juni 12, kampuni ya ukumbi wa michezo ya Philippe Genti ilimaliza maonyesho yao huko Москва. Wale ambao hawakuwa na wakati wa kumwona Bolilok hapa walipata fursa ya kuipata mwishoni mwa Juni kwenye tamasha la ukumbi wa michezo huko Norway. W kuchelewa wana matarajio ya kusikitisha: Zhanty anasumbua maonyesho ya Boliloca kwa mwaka.
Kuna, hata hivyo, habari kwamba mnamo Julai bwana atatoa madarasa ya ufundi katika Taasisi ya Puppets ya Paris, na wakati wa msimu wa joto anaweza kujikuta na «Mwisho wa Dunia kujikuta na» Mwisho wa Dunia kujikuta kujikuta na «Mwisho wa Dunia kujaevión, амбайо-ва Дуниа кашава мускуа, амбайо-ва Дуниа, амбайо кашуайо мушеу кашуа мусков, амбайо мусковитэ мускова мушеуа мушеуа мускове мускове мускове мушеуа Мушуае Мушеуа» Марекани.Lakini uandikishaji wa masomo ya Jeanti tayari umefungwa, на Amerika Kusini ni swali.
Lakini katika nafasi ya mito na rasilimali za video mkondoni, ndoto zake hucheza, akiwa ametoroka kutoka kwa muundaji wao kama wanasesere huko Boliloka, ameishi maisha ya kujitegemea kwa muda mrefu.
Ква хивё хайтакува нгуму ква ватазамаджи амбао ванагундуа ту Жанты купата квенье мтандао, ква мфано, сампули за кази яке я матема. Халафу Ганти алитенгенеза реву за бандиа зилизо на идади тофаути кама хадити юу я кучеза мбуни; kucheza kimapenzi na kamera, au kibaraka waasi Pierrot, ambaye hakutaka kumtii bwana wake na akaamua kuvunja nyuzi zote zinazounganisha yule mdoli na yule mnyanyasaji.
Ilikuwa na Zhanti kama huyo — mkurugenzi wa vibaraka, mwigizaji wa uhuishaji, ambaye mikononi mwake vitu visivyo na uhai viliishi na kutenda kama homo sapiens — kwamba ummawa ankutenda kama homo sapiens — квамба умма ва урусси Миакуаи Миаке Миакэтиджа мкугати на Мкугати на Урусси Миаке Уликафаджа. ва виту вья кибинадаму, алисафири карибу ulimwengu wote kama kutoroka kutoka kwake. Ikiwa unaamini kile Jeanti anasema, tangu utoto alipata shida ya kuanzisha mawasiliano ya kawaida na watu na angeweza kutatua shida hii tu kwenye ukumbi wa michezo — kwa msaada wa vitu visivyo na uhai, vibaraka.
Baada ya miaka kumi ya kutafuta katika uwanja wa vibaraka, Jeanti alianza kujiweka mbali naye kila wakati.
Kuanzia на maonyesho mawili — «Mzunguko кама Mchemraba» на «Gwaride ла Matakwa» — yaliyotengenezwa mnamo 1980-1983 ква kushirikiana на mkewe Мари Андервуд, Сара Я. Jeanti ilionekana kidogo на kidogo кама onyesho ли anuwai. Watoto wa mbwa pole waliruhusu waigizaji, mila ya ukumbi wa michezo ya vibaraka ilibadilishwa na mila ya pantomime na ballet, ulimwengu wa maonyesho haukuwa muhimu zaidi, unakumbusha ndoto zaidi.
Hii ilikuwa matokeo ya kupendeza kwa Zhanty na kazi za Freud na Jung. Матокео я хаму яке катика уванджа ва психоанализ ilikuwa utendaji wa 1984 na jina linalofaa — «Уджанджа ва Сигмунд». Wahusika wakuu ndani yake walikuwa vidole, ambavyo mkurugenzi alipata mfukoni mwake alipofika hapo kwa neno; на кусуди ла куунда нджама ни сафари купития лабиринты я фахаму.
Катика миака я 90, маонешо яке «Нисахау» на «Мсафири ва Китуо» хаякукумбуша тена хадира я Жанти мньясаджи.
Кама матокео, кутока ква мкуругензи ва таалума я акили, амбае мара моджа алианза на укумби ва мишезо ва карибу, аликува акиогопа вату на нафаси вази, мвишони мва карне я иширини каджиуаинья нагиуа няйаинья нагиуа няйаинья нагиуа ня иширини каджиуаинья нагиуанья нагиуа . Mnamo 1997, kwa sherehe huko Avignon, Genti ilifanya Daedalus, ambayo kila siku ilikusanya watazamaji 2,000 katika uwanja wa Palais des Papes kwenye uwanja wa wazi. Na mnamo 1998 huko Lisbon, ambapo Zhanti alialikwa kwenye Maonyesho ya Ulimwenguni, alielekeza Bahari na Utopias, onyesho kwa watazamaji elfu kumi, na ushiriki wa watendaji mia mbili, wachezaji na watendaji wa cirus.
Sasa ukarimu wa Philippe Ganty, ambaye mwaka mmoja uliopita alisherehekea kumbukumbu ya miaka 40 ya kampuni yake ya ukumbi wa michezo na siku yake ya kuzaliwa ya 70, kwa mara nying wa amekibu sarkibu sarkuva. Или купигана на пепо, кусафири купитиа лабиринты йа фахаму на куоньеша ндото заке ква умма на мафаникио я кила вакати, чжанти алигеука кува ва кутоша ква хатуа я укумби ва микезо ва вастани.
Kwa kuongezea, katika «Mwisho wa Ardhi» na «Boliloca» Zhanti hata alirudi jukwaani wale wanasesere — wale wale ambao alikuwa akijaribu sana kuachana nao kwa miongo miwili iliyopita.
Валакини, хуко «Болилока» ваньяма хава вибарака, кама Пьеро мара моха хуко Жанти, валиси тена: валикатаа кутии муумба вао на, вакирука кутока квенье ндоано за бараза ла мавазири кимбиа кумби ла вандиа за бараза ла мавазири кимбиа ла вубиа ла варуба кусото я убонго ва бвана вао.
Ni kwamba tu sasa uasi huu hauonekani kumshangaza Jeanti mwenyewe au hadhira yake. Lakini jambo lingine bado linashangaza — jinsi mtu ambaye wakati mwingine angekuwa akitishiwa na moto wa Baraza la Kuhukumu Wazushi au kofia ya mwendawazimu, alijifunza kupunguza hofu yake na kuunda kaazka mazi noueso.
Jana nilikwenda kwenye mchezo wa kupendeza na wa kawaida «Nisahau Mimi» na mkurugenzi wa Ufaransa Philippe Ganty. Ilionyeshwa mnamo Juni 1 huko Pskov kama sehemu ya Tamasha la Kimataifa la XII la Чехов.
Sijui hata kuelezea aina hiyo. Хии ни айна я мчанганьико ва маоньешо я пластики на денси на атари за кувутиа за куона. Kwa saa na nusu kwenye jukwaa, watendaji walisema misemo michache tu. Kitendo chenyewe ni kutoka kwa kitengo — elewa kama unavyotaka … Katika sehemu zingine hata haieleweki kabisa, lakini inaroga…
Hapa kuna video fupi na dondoo kutoka kwa utengenezaji huu.
Чини я куката ни хадити дзю я учезаджи на waundaji wake, iliyochapishwa kwenye wavuti ya ukumbi wa michezo wa kuigiza.
Wizara ya Utamaduni ya Shirikisho la Urusi, Mfuko wa Umma wa Umma wa Msaada wa Tamasha la Kimataifa la Uigizaji lililopewa jina AP Wakhov, ukumbi wa michezo wa kuigiza wa Псковский академический театр на джадама улио Санкт-АПЧехов хуко Псков атаоньеша мчезо ва «Усинисахау» улиотаяришва на кампуни Филиппа Дженти (Уфаранса).
Mchungaji maarufu wa vibaraka Philippe Genty alizaliwa mnamo 1938. Baada ya kuhitimu kutoka Shule ya Sanaa ya Picha ya Paris, alipokea msanii maalum wa picha.
Kampuni yake ya kwanza ya ukumbi wa michezo ilikuwa Kampuni ya Philippe Genty, ambayo aliunda mnamo 1967 na mkewe Marie Underwood.
Zhanti ni mwakilishi wa mwelekeo wa maonyesho «цирк мпья». Айна хии маалум ilifahamika сана Ufaransa mwishoni mwa karne iliyopita.Maonyesho yake yanachanganya mchezo wa kuigiza, pantomime, densi ya kisasa, sanaa za kuona na sarakasi, wakati wahusika na hadithi huzaliwa kutoka ulimwengu wa fantasy na ndoto.
— Kila mmoja wetu ana shauku yake mwenyewe. Tunaandika ndoto zetu. Вакати mchakato ва kurekodi ndoto hizi unaendelea, Philippe Genty anafunga katika ofisi yake na haruhusu mtu yeyote huko. Баада я хапо, кази хуанза юу я мфано ва пича хизи квенье хатуа, анасема Мэри Андервуд.
Zhanty anaficha ujanja wake kwa siri, anasema kwamba yeye hutumia wakati mwingi kwao kuliko kufanya kazi na watendaji.Mkurugenzi anakuja kwenye kikundi na michoro na michoro или kuwafufua baadaye kwenye hatua.
«Nisahau Mimi» — moja ya maonyesho mazuri na Philippe Genti — ilifanywa mnamo 1992 baada ya mchezo wa mkurugenzi mwenyewe na amesafiri ulimwenguni kote.
Mnamo mwaka wa 2012, Ganty na Underwood waliunda toleo jipya la kazi ya asili kwa kushirikiana na watendaji wa Kinorwe — wanafunzi wa Chuo Kikuu cha Nord Trondelag Chuo cha Verdal, ambao walileta hali ya kushangáji kushangaza kushangaza na rangiza kushangaza na rangiza kushangaza na rangiza kushangaza na rangizaКатика мчезо ва «Нисахау Си» Жанти анаунда улимвенгу мзури ва уданганьифу ва мачо, акикумбука хадитхи на хадити за замани, акизамиша ватазамаджи ква кина ча уфахаму вао.
Хадити йа дхати, йа дхати на вакати mwingine isiyo na ujinga inachezwa na wasanii saba wa kipekee, ambao kila mmoja ni mime, mwigizaji na densi.
Мандхари бариди я арктический хува мсинги ва хадитхи я кусисимуа я упендо на уаминифу. Машуджаа вакати мвингине хуфанана на вибарака вакубва, ванапиндана катика денси йа кичекешо йа купендеза, йа кусикитиша на йа кучекеша.
Cheza «Usinisahau»
Mkurugenzi wa Sanaa — Philippe Ganty
Mchoraji — Mary Underwood
Mtunzi — Rene Aubrey
Wasanii ni wahitimu wa Chuo cha de.
Muda wa utendaji ni saa 1 dakika 30, bila mapumziko. Ква ватазамадзи заиди я миака 12.
Маандиши ялиёчапишва ямечукулива
Ukumbi wa michezo wa Philippe Genty aliyepewa jina la muundaji wake na kiongozi, haachi kamwe kushangaza ulimwengu na maonyesho yake — tofauti kwa umbo na kiwango, lakini kila wakatiirche uzuri.
«Abiria waliosimama» — hii ni safari kupitia nafasi na wakati, uzoefu wa shida zote zinazohusiana, kushinda, mizozo, udhalilishaji, ibada ya sanamu, hofu, furaha, ndoto na kukataliwa.
Kwenye jukwaa kuna wahusika wanane, wazururaji nane ambao walianza odyssey katika nafasi na wakati, wakivuka mipaka yote ya mwili. Watembezaji wasiotembea, waliopatikana katika safu isiyo na mwisho ya hali zinazobadilika kila wakati. Ni kama hisia na hali za roho zinazoendelea kusonga mioyoni mwetu.
Филипп Дженти Бадо Ндани Я Мипака Я Улимвенгу Амевука Мара Ньинги Вакати ва Зиара Заке Ньинги. Лакини бадо куна ulimwengu mwingine, амбао unabaki kuwa mada ya utafiti wake — ulimwengu wa ndoto .
.. Nguvu na utofauti wa maonyesho kama «Abiria Waliosimama» hutolewa na mwamko uliosisitizwa kuwa kila mmopenuza wetu anna ya mtu mwingine yeyote.
Ни Айна Гани Я Санаа Хатуа Хии Инавеза Кухусишва, Лабда, Хайвезекани Куамуа. Hii sio kama pantomime, lakini densi ya bure, ingawa waigizaji hapa wanazungumza, wanaimba, wanasoma mashairi, wanaigiza picha za kuchekesha, karibu za kuchekesha bila mwanzo au mwisho.Sehemu moja inapita kwa nyingine, inayeyuka ndani yake kwa mapenzi ya mawazo yasiyodhibitiwa, kama maoni au ndoto.
Мчезо ва «Абирия ва кудуму» на Кампуни я Филипп Ганти иливезекана куоньеша квенье джукваа ла укумби ва мишезо ва Воронеж uliopewa jina la A.V. Кольцов асанте ква уширикиано ва Тамаша ла Платонов на Тамаша ла Киматайфа ла Уигизаджи лилилопева дзина ла А.В. А.П. Чехов, ambayo hufanyika huko Moscow wakati huo huo.
Филипп Дженти — Мкуругензи ва укумби ва Мичезо ва Уфаранса, хореограф на мчезаджи ва ватото.Alipata elimu yake ya sanaa katika Shule ya Sanaa ya Picha huko Paris.
Mnamo 1962-1966, baada ya kupata udhamini maalum, yeye husafiri kwa gari dogo kupitia nchi 47 na jangwa 8, akizunguka ulimwenguni, akitoa onyesho lake la kwanza la kibaraka kila mahali. Ква мсаада ва ЮНЕСКО, hufanya filamu kuhusu sinema za vibaraka ulimwenguni kote. Mnamo 1967, памоджа на mwandishi mwenza mwenza Мэри Андервуд, aliunda ukumbi wake wa michezo, Kampuni Philippe Genty. Тангу 1980, алианза куондока квенье укумби ва мишезо ва вибарака, акичукулива на укумби ва мишезо ва синтетический, акичананья виту мчезо ва куигиза, пантомима, дэнси на саути.Maonyesho ya ukumbi wa michezo wa mchanganyiko wa Paris, densi, muziki, athari maalum na mazingira ya uchawi.
Mnamo 1991 alipewa Tuzo ya Wakosoaji kwenye Tamasha la Edinburgh kwa Zamu za kucheza.
Mnamo 1997 mchezo wa «Daedalus» uliwasilishwa katika mpango wa Tamasha la Avignon, unachezwa katika Korti ya Gwaride la Ikulu ya Papa.
Mnamo 1998, kwa Maonyesho ya Kimataifa huko Lisbon, aliunda mchezo wa «Bahari na Utopias», ikifuatiwa na «Tamasha La Ajabu» (2001), «Line of Flight (2003),» Mwisho wa Dunia «(2005).
Ametembelea Urusi mara nyingi tangu 1978.
Wakurugenzi wachache mashuhuri wa Uropa wametembelea nchi butu katika miaka ya Soviet. Жанти ни ммоджа вао.
«Ндото янгу ни кама утопия. Нина хакика квамба хатутафика амани кати я вату, матайфа ау викунди вйа киджамии хади туиши ква амани на шиси венйеве. Хиви ndivyo ninajitahidi katika maonyesho yangu, ambayo labda ni ujinga. Куна маони я кисиаса катика Абирия ва кудуму. Ninazungumza juu ya shida, juu ya ushindi wa uchoyo, juu ya kuanguka kwa utopias, juu ya kitambulisho cha kitaifa, juu ya kuvaa burqa… Lakini zaidi ya yote ningependa kupoteza nguvu zangu za kishairi. «
Филип Дженти
«Saa mbili za mashairi safi, neema isiyo na kifani, furaha kwa macho na kwa roho»
Paris Capitale, Уфаранса
«Утендаджи мзури сана, ва кеджели, на утендаджи мкали ва кихемко, улиоленгва ватазамадзи ва визази вйоте на нчи зоте».
Gazeti la Ukombozi
«Жанты ни мчави на мчави ва кучеза на виту, джамбо хило амбало хува ленйе ухишаджи на купандикизва ндани я мту»
Газета LeMonde
«Внутренние пейзажи», дом Филиппа Женти, Франкрейк, Рихт.
Филип Дженти, Мэри АндервудOp 12 juni beëindigde het Theatergezelschap van Philippe Genti zijn voorstellingen в Москве. Wie geen tijd имел om Bolilok hier te zien, kon het eind juni nog даже bijpraten op een Theaterfestival в Норвегене. De laatkomers hebbenrieste vooruitzichten: Zhanty onderbreekt de shows van Boliloca voor een jaar.
Это echter informatie dat de meester в juli masterclasses zal geven aan het Parisian Institute of Puppets, en in de herfst kan hij zijn met zijn «End of the Earth», dat Moskovieten konden zien op het laatste Tsjechov-festival в Латинсе. Америка.Maar de inschrijving for Jeanty’s lessen is al gesloten, en Latijns-Amerika staat ter Discusie. Maar in de ruimte van torrents en online videobronnen hebben zijn droomspelen, die als poppen in Boliloka aan hun maker zijn ontsnapt, lang een onafhankelijk leven geleid.
Dus voor het publiek dat Zhanty net ontdekt, zal het niet moeilijk zijn om op internet voorbeelden te vinden van bijvoorbeeld zijn vroege werk. Daarna maakte Ganty poppenrevues bestaande uit afzonderlijke nummers, zoals verhalen over dansende struisvogels; Ее удав флиртует с камерой, ее оппонентная марионетка Пьеро, она слышит все, что у нее есть.
Het был встречен zo’n Zhanti — een poppenspeler-regisseur, een аниматором, в wiens handen levenloze objecten tot leven kwamen en zich gedroegen als homo sapiens — dat het Russische publiek eind jaren zeventig ontmoette. De regisseur Definieert de tijd waarin hij met zijn Theater van mensachtige objecten bijna de hele wereld afreisde als een ontsnapping aan zichzelf. Als je gelooft wat Jeanti zegt, leed hij sinds zijn jeugd aan het onvermogen om normal contact met mensen te maken en kon dit проблема allen in het theatre oplossen — met behulp van levenloze objecten, poppen.
Na een decennium van zoeken op het gebied van poppenspel, begon Jeanti Consequent afstand van hem te nemen.
Beginnend встретил twee uitvoeringen — «Круг как куб» и «Парад желаний» — в 1980–1983 годах в Саменверкинге встретил Мари Андервуд, носителя коней-порея Джинти op een varétéshow. De poppen maakten geleidelijk plaats for acteurs, de tradities van het poppentheater werden verdrongen door de tradities van pantomime en ballet, de wereld van de voorstellingen werd minder objectief, meer en meer aan dromen denken.
Это было увлечение Геволга ван Жанты за его работу ван Фрейда и Юнга. Het resultaat van zijn zoektocht op het gebied van psychoanalyse was de uitvoering van 1984 met de toepasselijke title — «Уловки Зигмунда». De hoofdpersonen daarin waren vingers, die de regisseur in zijn zak vond toen hij daar naar een woord zocht; en het plotvormende motief is een reis door de labyrinten van het onderbewuste.
In de jaren 90 deden zijn uitvoeringen «Forget Me» en «Стационарный путешественник» het publiek niet langer denken aan Zhanti de poppenspeler.Als gevolg hiervan, van een autistische regisseur, die ooit begon met een intiem poppentheater, was bang voor mensen en open ruimtes, tegen het einde van de twintigste eeuw, veranderde Zhanti in een megalomane, gemakkterendeurs en orpere enorpere enorpere enorpere en opere en opere en opere. В 1997 году на фестивале в Авиньоне, организованном Genti Daedalus, прошло 2.000 человек, вернувшихся на бинненплац во Дворце Папы в открытом воздухе. В 1998 году в Лиссабоне waar Ganti werd uitgenodigd voor de Wereldtentoonstelling, regisseerde hij Oceans and Utopias, een voorstelling ontworpen for tienduizend toeschouwers, waaraan tweehonderd acteurs, dansers de ennameusarties.
Nu is het surrealisme van Philippe Ganty, die een jaar geleden het 40-jarig jubileum van zijn Theatergezelschap en zijn eigen 70ste verjaardag vierde, weer intiem, bijna intiem geworden. Om demonen te bestrijden, door de labyrinten van het onderbewuste te reizen en zijn dromen встретил постоянный успех и он публикует демонстрацию, bleek Zhanti genoeg van het podium for het gemiddelde Theater.
Bovendien keerde Zhanti в «Край Земли» и «Boliloca» zelfs terug naar het toneel met de poppen — de poppen die hij de afgelopen twee decennia zo hardnekkig has proberen kwijt te raken.
Маар в «Болилоке», kwamen deze kleine poppetjes, zoals Pierrot ooit in Jeanti, opnieuw in opstand: ze weigerden hun schepper te gehoorzamen en sprongen van de haken van de stoffige . ван хет брейн ван хун меестер.
Alleen lijkt deze rebellie nu noch Jeanti zelf, noch zijn publiek te verbazen. Maar een ander ding is nog steeds opvallend — hoe een persoon die in andere tijden zou zijn bedreigd door het vuur van de inquisitie of de muts van de krankzinnigen, leerde zijn angsten te sublimeren en daaruit betoverende teatrale meester.
Op 12 juni beëindigde het Theatergezelschap van Philippe Genti zijn voorstellingen в Москве. Wie geen tijd имел om Bolilok hier te zien, kon het eind juni nog даже bijpraten op een Theaterfestival в Норвегене. De laatkomers hebben treurige vooruitzichten: Zhanty onderbreekt de shows van Boliloca voor een jaar.Er is echter informatie dat de meester в juli masterclasses zal geven aan het Parisian Institute of Puppets, en in de herfst kan hij zijn met zijn «End of the Earth», dat Moskovieten konden zien op het laatste Tsjechov-festival in Latijns-America .Maar de inschrijving for Jeanty’s lessen is al gesloten, en Latijns-Amerika staat ter Discusie. Maar in de ruimte van torrents en online videobronnen hebben zijn droomspelen, die als poppen in Boliloka aan hun maker zijn ontsnapt, lang een onafhankelijk leven geleid.
Dus voor het publiek dat Zhanty net ontdekt, zal het niet moeilijk zijn om op internet voorbeelden te vinden van bijvoorbeeld zijn vroege werk. Daarna maakte Ganty poppenrevues bestaande uit afzonderlijke nummers, zoals verhalen over dansende struisvogels; Ее удав флиртует с камерой, ее оппонентная марионетка Пьеро, она слышит все, что у нее есть.
Het был встречен zo’n Zhanti — een poppenspeler-regisseur, een аниматором, в wiens handen levenloze objecten tot leven kwamen en zich gedroegen als homo sapiens — dat het Russische publiek eind jaren zeventig ontmoette. De regisseur Definieert de tijd waarin hij met zijn Theater van mensachtige objecten bijna de hele wereld afreisde als een ontsnapping aan zichzelf. Als je gelooft wat Jeanti zegt, leed hij sinds zijn jeugd aan het onvermogen om normal contact met mensen te maken en kon dit проблема allen in het theatre oplossen — met behulp van levenloze objecten, poppen.
Na een decennium van zoeken op het gebied van poppenspel, begon Jeanti Consequent afstand van hem te nemen.
Beginnend встретил twee uitvoeringen — «Круг как куб» и «Парад желаний» — в 1980–1983 годах в Саменверкинге встретил Мари Андервуд, носителя коней-порея Джинти op een varétéshow. De poppen maakten geleidelijk plaats for acteurs, de tradities van het poppentheater werden verdrongen door de tradities van pantomime en ballet, de wereld van de voorstellingen werd minder objectief, meer en meer aan dromen denken.
Это было увлечение Геволга ван Жанты за его работу ван Фрейда и Юнга. Het resultaat van zijn zoektocht op het gebied van psychoanalyse was de uitvoering van 1984 met de toepasselijke title — «Уловки Зигмунда». De hoofdpersonen daarin waren vingers, die de regisseur in zijn zak vond toen hij daar naar een woord zocht; en het plotvormende motief is een reis door de labyrinten van het onderbewuste.
In de jaren 90 deden zijn uitvoeringen «Forget Me» en «Стационарный путешественник» het publiek niet langer denken aan Zhanti de poppenspeler.Als gevolg hiervan, van een autistische regisseur, die ooit begon met een intiem poppentheater, was bang voor mensen en open ruimtes, tegen het einde van de twintigste eeuw, veranderde Zhanti in een megalomane, gemakkterendeurs en orpere enorpere enorpere enorpere en opere en opere en opere. В 1997 году на фестивале в Авиньоне, организованном Genti Daedalus, прошло 2.000 человек, вернувшихся на бинненплац во Дворце Папы в открытом воздухе. В 1998 году в Лиссабоне waar Ganti werd uitgenodigd voor de Wereldtentoonstelling, regisseerde hij Oceans and Utopias, een voorstelling ontworpen for tienduizend toeschouwers, waaraan tweehonderd acteurs, dansers de ennameusarties.
Nu is het surrealisme van Philippe Ganty, die een jaar geleden het 40-jarig jubileum van zijn Theatergezelschap en zijn eigen 70ste verjaardag vierde, weer intiem, bijna intiem geworden. Om demonen te bestrijden, door de labyrinten van het onderbewuste te reizen en zijn dromen встретил постоянный успех и он публикует демонстрацию, bleek Zhanti genoeg van het podium for het gemiddelde Theater.
Bovendien keerde Zhanti в «Край Земли» и «Boliloca» zelfs terug naar het toneel met de poppen — de poppen die hij de afgelopen twee decennia zo hardnekkig has proberen kwijt te raken.
Маар в «Болилоке», kwamen deze kleine poppetjes, zoals Pierrot ooit in Jeanti, opnieuw in opstand: ze weigerden hun schepper te gehoorzamen en sprongen van de haken van de stoffige . ван хет брейн ван хун меестер.
Alleen lijkt deze rebellie nu noch Jeanti zelf, noch zijn publiek te verbazen. Maar een ander ding is nog steeds opvallend — hoe een persoon die in andere tijden zou zijn bedreigd door het vuur van de inquisitie of de muts van de krankzinnigen, leerde zijn angsten te sublimeren en daaruit betoverende teatrale meester.
Op 12 juni beëindigde het Theatergezelschap van Philippe Genti zijn voorstellingen в Москве. Wie geen tijd имел om Bolilok hier te zien, kon het eind juni nog даже bijpraten op een Theaterfestival в Норвегене. De laatkomers hebbenrieste vooruitzichten: Zhanty onderbreekt de shows van Boliloca voor een jaar.
Это echter informatie dat de meester в juli masterclasses zal geven aan het Parisian Institute of Puppets, en in de herfst kan hij zijn met zijn «End of the Earth», dat Moskovieten konden zien op het laatste Tsjechov-festival в Латинсе. Америка.Maar de inschrijving for Jeanty’s lessen is al gesloten, en Latijns-Amerika staat ter Discusie. Maar in de ruimte van torrents en online videobronnen hebben zijn droomspelen, die als poppen in Boliloka aan hun maker zijn ontsnapt, lang een onafhankelijk leven geleid.
Dus voor het publiek dat Zhanty net ontdekt, zal het niet moeilijk zijn om op internet voorbeelden te vinden van bijvoorbeeld zijn vroege werk. Daarna maakte Ganty poppenrevues bestaande uit afzonderlijke nummers, zoals verhalen over dansende struisvogels; Ее удав флиртует с камерой, ее оппонентная марионетка Пьеро, она слышит все, что у нее есть.
Het был встречен zo’n Zhanti — een poppenspeler-regisseur, een аниматором, в wiens handen levenloze objecten tot leven kwamen en zich gedroegen als homo sapiens — dat het Russische publiek eind jaren zeventig ontmoette. De regisseur Definieert de tijd waarin hij met zijn Theater van mensachtige objecten bijna de hele wereld afreisde als een ontsnapping aan zichzelf. Als je gelooft wat Jeanti zegt, leed hij sinds zijn jeugd aan het onvermogen om normal contact met mensen te maken en kon dit проблема allen in het theatre oplossen — met behulp van levenloze objecten, poppen.
Na een decennium van zoeken op het gebied van poppenspel, begon Jeanti Consequent afstand van hem te nemen.
Beginnend встретил twee uitvoeringen — «Круг как куб» и «Парад желаний» — в 1980–1983 годах в Саменверкинге встретил Мари Андервуд, носителя коней-порея Джинти op een varétéshow. De poppen maakten geleidelijk plaats for acteurs, de tradities van het poppentheater werden verdrongen door de tradities van pantomime en ballet, de wereld van de voorstellingen werd minder objectief, meer en meer aan dromen denken.
Это было увлечение Геволга ван Жанты за его работу ван Фрейда и Юнга. Het resultaat van zijn zoektocht op het gebied van psychoanalyse was de uitvoering van 1984 met de toepasselijke title — «Уловки Зигмунда». De hoofdpersonen daarin waren vingers, die de regisseur in zijn zak vond toen hij daar naar een woord zocht; en het plotvormende motief is een reis door de labyrinten van het onderbewuste.
In de jaren 90 deden zijn uitvoeringen «Forget Me» en «Стационарный путешественник» het publiek niet langer denken aan Zhanti de poppenspeler.Als gevolg hiervan, van een autistische regisseur, die ooit begon met een intiem poppentheater, was bang voor mensen en open ruimtes, tegen het einde van de twintigste eeuw, veranderde Zhanti in een megalomane, gemakkterendeurs en orpere enorpere enorpere enorpere en opere en opere en opere. В 1997 году на фестивале в Авиньоне, организованном Genti Daedalus, прошло 2.000 человек, вернувшихся на бинненплац во Дворце Папы в открытом воздухе. В 1998 году в Лиссабоне waar Ganti werd uitgenodigd voor de Wereldtentoonstelling, regisseerde hij Oceans and Utopias, een voorstelling ontworpen for tienduizend toeschouwers, waaraan tweehonderd acteurs, dansers de ennameusarties.
Nu is het surrealisme van Philippe Ganty, die een jaar geleden het 40-jarig jubileum van zijn Theatergezelschap en zijn eigen 70ste verjaardag vierde, weer intiem, bijna intiem geworden. Om demonen te bestrijden, door de labyrinten van het onderbewuste te reizen en zijn dromen встретил постоянный успех и он публикует демонстрацию, bleek Zhanti genoeg van het podium for het gemiddelde Theater.
Bovendien keerde Zhanti в «Край Земли» и «Boliloca» zelfs terug naar het toneel met de poppen — de poppen die hij de afgelopen twee decennia zo hardnekkig has proberen kwijt te raken.
Маар в «Болилоке», kwamen deze kleine poppetjes, zoals Pierrot ooit in Jeanti, opnieuw in opstand: ze weigerden hun schepper te gehoorzamen en sprongen van de haken van de stoffige . ван хет брейн ван хун меестер.
Alleen lijkt deze rebellie nu noch Jeanti zelf, noch zijn publiek te verbazen. Maar een ander ding is nog steeds opvallend — hoe een persoon die in andere tijden zou zijn bedreigd door het vuur van de inquisitie of de muts van de krankzinnigen, leerde zijn angsten te sublimeren en daaruit betoverende teatrale meester.
De beroemde Franse, режиссер-сюрреалист Филипп Дженти квам vijf dagen naar Moskou. Производственный фургон «Inner Landscapes» является результатом работы van zijn lange carrière. De tweede title на плакате — «Одиссея для актеров и марионеток». Philippe Ganty начинал со сцены poppentheater en is nu over de hele wereld bekend om zijn magische optredens, waar hij хореография, спецэффекты, muziek en poppen mixt. Рассказ «Внутренние пейзажи» написан на основе воспоминаний о заслугах.Подробности у Ирины Разумовской.
De voorstellingen van Philippe Ganty zijn altijd zeer complex qua sceneografie. Er zijn tientallen kledingkoffers aangekomen uit Parijs, vol met verschillende stoffen, poppen, poppen. En zelfs een opblaasbare trampoline, die het hele podium beslaat, werd meegenomen.
Terwijl zes poppenspelers en dansers op het podium optreden, werken daarachter nog vijf artiesten. Филиппе Дженти поклонники магии в сюрреалистическом театральном фургоне над de hele wereld voor zijn gezelschap.Spanjaarden, Oostenrijkers, Hongaren en Noren raakten in de ban van deze voormalige poppenspeler, nu de wereldberoemde regisseur van de Odyssee.
«В начале лук-порей het natuurlijk ongelooflijk om al deze bewegingen te onthouden. Мы делаем все, что нужно, чтобы похудеть », — сказал Саймон Ранн.
Als je de poëzie van modernisten visueel en theatraal probeert te presenteren, ziet het er ongeveer zo uit: dit is een Theater waar geen woorden nodig zijn, het belangrijkste hier is het beeld.Сюрреализм в действии. Wie trekt aan de touwtjes van de hold en kan hij het zonder poppenspeler? Hoe snel zal deze cel van het menselijk leven instorten, waar het in de loop der jaren steeds krapper wordt? En een van de mooiste en meest interessante metaforen is een trap die in de lucht hangt, hoe kom je bij de juiste deur — is dit de juiste deur ?!
In deze stormachtige fantasie over het hele leven van de regisseur zijn naast zijn dromen en dromen ook echte herinneringen aan de kindertijd van Philippe Ganty.
«Ээээн эпизод в het stuk — een ontmoeting tussen een jongen en een soldaat. Ik was toen zes », — herinnert Philippe Genti zich.
‘Ik moet het je uitleggen. Na de beroerte heeft Philip zijn spraak nog niet volledig hersteld, dus ik sta hier naast hem en help hem te spreken. В этом тексте, herinner je hem, volgens welke deze voorstelling is gemaakt, is het sleutelverhaal verbonden met de schok na de dood van zijn vader, het bombardement van de Tweede Wereldoorlog en de brand in hun huis «, легенда хореографа Мэри Андервуд..
Мэри Андервуд — это танец из балета ван Жанти — vroeger danseres in al zijn uitvoeringen, ню соавтор. Hoe groot en belangrijk het beeld van een vrouw voor hem is — liet de regisseur zien met zijn inherente komedie.
Het magische en Spectulaire Theater van Philippe Genty — это также экзотический vrucht. Natuurlijk eet je het niet elke dag. Maar een paar keer in het leven is het zeker het proberen waard, zeker omdat dit in ons land bijna nooit groeit.
Ingenieus poppenspeler Philippe Ganty is helaas weinig bekend bij het Russisch sprekende publiek.Dit is echt geweldig Frans theatraal en ongeëvenaard meester poppenspeler … Zijn Theatervoorstellingen zijn gevuld met magie en zijn ongelooflijk dromerig. Feit is dat Philippe Genty de meeste van zijn ideeën uit zijn eigen dromen haalt en ze opschrijft in een notitieboekje, dat hij altijd naast het kussen legt.
De beroemde poppenspeler Philippe Genty werd geboren в 1938 году. Na zijn afstuderen aan de Parijse School for Grafische Kunsten, имея специальную графическую музыку, маар хидж был voorbestemd om een geniale Theaterregisseur.Zijn eerste Theatergezelschap — это компания Филиппа Жанти, которая в 1967 году познакомилась с Мари Андервуд oprichtte. Hier begon hij zijn eerste theatrale Experimenten op te voeren, waarbij hij klassiek poppenspel comberde met elementen van dans, varété, драма, пантомима в данс. Познакомился с meesterlijk gebruik van licht en specialeffecten creëert Philippe Genty werkelijk surrealistische producties die door de hele wereld worddenderd.
Театр «Компания Филиппа Жанти» heeft tijdens zijn lange bestaansgeschiedenis bijna de hele planeet afgereisd en zelfs een wereldreis gemaakt waarbij een Film over the poppentheater werd opgenomen for UNESCO.Hun optredens vonden plaats in de VS, USSR, Australia, Frankrijk, Japan, Engeland, Zuid-America, India, China en Afrika. Tegenwoordig bezoeken ze vaak Moskou en iedereen kan kaartjes ophalen voor het Philippe Genty Theater om onafhankelijk de vaardigheden van deze geweldige Theaterregisseur te evalueren. De beroemdste producties van zijn theatre kunnen de volgende worden genoemd: «Круглый как куб», «Церемониальные желания», «Уловки Зигмунда», «Сдвиги» (Приз критиков на Эдинбургском фестивале), «Не забывай меня», «Путешественник на стационарных станциях». »,« Лабиринт »Ан« Одиссея во сне ».Zijn nieuwste komedie
фунтов стерлингов и токенов. «Peizazhe të Brendshme», компания и Philippe Genty, Francë, regj. Филип Джинти, Мэри Андервуд Компания Филипп Джинти
Pas Moskës, shfaqja e Zhanti do të shihet nga specatorët e Shën Petersburg, Pskov, Yekaterinburg dhe Voronezh. Kritikët е quajnë këtë prodhim «një udhëtim nëpër oqeanin e nënndërgjegjeshëm», «poezi vizuale».
Philippe Ganty zakonisht i ndalon rreptësisht gazetarët të lejojnë gazetarët në prapaskenë.Kjo ndodh sepse ju duket se po i afroheni më shumë sekreteve të regjisorit më misterioz të teatrit në planet. Пор кукулла тэ чудитшме, маска огурзеза дхе манэкинэ мбаджнэ ме кокэфортэси секретин се си тэ паджетат нэ скенэ бэхен тэ гджалла.
«E дини, komplimenti М.Е. я këndshëm PER муа ешт NJE pëshpëritje në Сальте, Кур Auditori еште në humbje — ка ешт kukulla ДЕНЬ ка еште personi я gjallë KJo NUK еште vërtet е LEHTE -. Neşe NUK х Dija, Une сделать të ngatërrohesha Дхе кйештэ труку им криесор — дуа që манекени дхе актори тэ кенэ нджэ джетэ нэ скенэ, нджэ пер ди, тхотэ регджисори Филипп Дженти.
Në këtë jetë, ata kërcejnë, vdesin, ringjallen dhe ndajnë frikën me njëri -tjetrin. Magjistari, kukulla dhe filozofi i madh, Zhanti nuk i lë shikuesit një shans për të kuptuar se si krijesat mekanike shndërrohen në njerëz dhe papritmas përsëri shtrijnë duart e dobëta télastike. Për të arritur ngjashmërinë maksimale me artistin, ata punojnë në çdo bedel që peshon rreth 15 kilogramë për disa javë. Dhe pastaj fillon magjia.
«Secili prej nesh ka një dyshe. Kështu u drejtohemi atyre: Dyfishi i Anës, për shembull.Duhen tre muaj, të paktën për t’u mësuar me një partner të tillë. Sepse ju luani dy role — për veten dhe për të, dhe ju tregoni historyinë së bashku Historia është history juaj «, то акторья Анна Мага Вигелиус.
Një ekip i tërë artistësh punon në çave me deta. regjisorin, ata thurin këtë Histori — një të çuditshme, qesharake, ndonjëherë të frikshme, të kuptueshme deri në fund vetëm dy: Filip Genti dhe muza dhe gruaja e tij e përjët në një fletore e hollë gjatë gjithë jetës së saj.Dndrrat, të cilat ai gjithmonë i ndan bujarisht me të gjithë botën.
«Пэр филиппин, гджаджа мэ э рэндэсишме шште имажи кэ аи мбанте чинить. Сэ башку нэ вендосим се си та шокёроджмэ кэтэ имаж — валлёзими, кендими, ветёймэ скйэшуэ, клэджэтиджа клёйшуэ музика. një përpjekje për të kuptuar se kush jemi në këtë botë., pse kemi ardhur dhe ku do të shkojmë », — shpjegon koreografi Mary Underwood.
Sidoqoftë, para fillimit të punhinës në stuhitë, dëborën dhe skiatorët nuk e ëndërruan aspak Philip Genti.Бора ра нэ тэкон тэ медха джаште дритарес сэ репартит тэ тидж нэ нджэ спитал норвегьез, ку тре вджет мэ парэ маэстро по калонте реабилитимин па нджэ годитже нэ тру. Si përfunduat në Norvegji? Atje, në një shkollë prestigjioze teatrore, ata iu lutën regjisorit të vinte në skenë një shfaqje. Паш шумэ бинджеш, Жанти хоки дорэ.
«Unë jam ndoshta një nga admiruesit më të devotshëm të talentit të Filipit, ëndërroja që ai të vinte tek ne. дзё, асгджэ кэшту që нук ка ас афэр, «тхотэ криу и школлэс сэ театрит Оливье Перроно».
Ajo që prodhimet e Zhanti kanë me siguri është një udhëtim. Heronjtë ose vallëzojnë në ritmet e Amerikës Latine, ose e gjejnë veten në Polin e Veriut. Герцог у эндур нэпэр ботэ, герцог кенэ гджитмонэ нэ львиздже — кджо ка тэ боджэ эдхе ме ветэ Жанти, и чили дикур удхэтои нэпэр 47 венд, 8 шкретэтира ме нджэ макинэ тэ вогашфадже дхе. Edhe pse, siç thotë ai vetë, ai thjesht po tregonte se si e sheh botën me sy të mbyllur.
Performanca e Philippe Zhanti është një nga më të priturat në Festivalin Chekhov.Ka një shtëpi të plotë në sallë, dhe pas shfaqjes artistët nuk lejohen të largohen nga skena për një kohë të gjatë. Dhe publiku, me sa duket, ka mbetur vetëm me mendimin: mbase ishte një ëndërr.
Dje shkova në një shfaqje shumë interesante dhe të pazakontë «Mos më harroni» të regjisorit francez Philippe Ganty. Ajo u shfaq më 1 qershor në Pskov si pjesë e Festivalit XII Ndërkombëtar të Teatrit Chekhov. Унэ как нук ди си та пёршкруадж жанрин. Kjo është një lloj përzierje e shfaqjeve plastike dhe vallëzimit me efekte vizuale spektakolare.Пер një orë e gjysmë në skenë, aktorët shqiptuan vetëm disa fraza. Veprimi në vetvete është nga kategoria — kuptojeni si të doni … Në disa vende nuk është as e kuptueshme fare, por magjepsëse …
Këtu është një video e shkurthim ky progmenter me fragmenter me fragmenter.
Nën prerjen është një Histori për shfaqjen dhe krijuesit e saj, botuar në faqen e internetit të teatrit tonë të dramës.
Ministria e Kulturës e Federatës Ruse, Fondi Publik Rajonal për Mbështetjen e Festivalit Ndërkombëtar të Teatrit me emrin V.Чехов И. А., Театр Академик и Драмы Псков ме эмрин А.С. Пушкин мне мбёштетйен и Зырес Перфакэсэзэ тэ Шен Петербургут тэ Institutit Francez në Rusi dhe administratës së Rajonit Pskov përfaqësojnë: në kuadrin e Festivalit XII Ndërkombëtar harëAnés Pör Жанти (Франсе).
Кукуллари и фамилия Филиппа Жанти Линди в 1938 году. Дипломированный специалист школы и Артеве Графике в Париже, он был особенным художником.Компания и тидж и пара театр иште компания Филиппа Жанти, созданная в 1967 году, Мэри Андервуд.
Жанти është një përfaqësues i drejtimit teatral «cirku i ri». Ky zhanër i veçantë u bë i njohur në Francë në Fund të shekullit të kaluar. Shfaqjet e tij kombinojnë dramën, pantomimën, vallëzimin bashkëkohor, artet pamore dhe cirkun, ndërsa personazhet dhe Historitë kanë lindur nga bota e fantazisë dhe ëndrrave.
— Secili prej nesh ka pasionin e vet.Не шкруайме ёндррат тона. Kur Procei i regjistrimit të këtyre ëndrrave është герцог у zhvilluar, Philippe Genty mbyllet në zyrën e tij dhe nuk lejon askënd atje. Pas kësaj, fillon puna për mishërimin e këtyre imazheve në skenë, thotë Мэри Андервуд.
Жанты и мбан трукет е тидж тэ фшехта, тхотэ се айо шпензон шумэ мэ тепэр кохэ пэр то шеша пэр тэ пунуар меня акторэ. Regjisori vjen në trupë me skica dhe vizatime në mënyrë që t’i ringjallë ato më vonë në skenë.
«Mos më harroni» — një nga shfaqjet më të bukura të Philippe Genti — u vu në skenë në 1992 pas shfaqjes së vetë regjisorit dhe ka udhëtuar në të gjithë botën.Në vitin 2012, Ganty dhe Underwood krijuan një version të ri të veprës origjinale në bashkëpunim me aktorët norvegjezë — выпускники университетского колледжа Северного Тронделага в Вердале, të cilën natmosferën mistike dhe ngjut. Në shfaqjen «Mos më harroni» Zhanti krijon një botë të mrekullueshme të iluzioneve optike, герцог kujtuar Histori dhe legjenda të së kaluarës, герцог e zhytur auditorin në thellësitijë s tirëd.
Një history e përzemërt, e sinqertë dhe nganjëherë наивный luhet nga shtatë artistë unikë, secili prej të cilëve është njëkohësisht një mimikë, aktor dhe balerin.
Peizazhet e ftohta arktike bëhen sfondi për një përrallë melankolike të dashurisë dhe besnikërisë. Heronjtë ndonjëherë i ngjajnë kukullave të mëdha, ata rrotullohen në një vallëzim tronditës marramendës, të trishtuar dhe qesharak.
Луани «Mos më harro»
Drejtor Artistik — Philippe Ganty
Koreografi — Mary Underwood
Kompozitor — Rene Aubrey
Interpretuesit janë tëiplomuar nga Kolegdrondeluniversitar de Nord.
Kohëzgjatja e shfaqjes është 1 orë 30 minuta, pa ndërprerje. Për shikuesit mbi 12 vjeç.
Teksti i pjerrët u mor
Regjisori i famshëm francez сюрреалист Philippe Genti erdhi në Moskë për pesë ditë. Prodhimi i tij i «Peizazheve të Brendshme» është një lloj rezultati i karrierës së tij të gjatë. Titulli i dytë në плакат është «Një Odisea për Aktorët dhe Kukullat». Филипп Ганти дикур филлои ме нджэ театэр кукуллаш, дхэ тани ай штэ и нджохур нэ тэ гжитэ ботен пэр шфакджет и тидж магджике, ку ай ндэртур корейографинэ, эфектет особый дхе, музикулл.Shfaqja «Peizazhet e brendshme» bazohet në librin e kujtimeve të regjisorit-magjistarit. Detajet janë në raportin e Ирина Разумовская.
Shfaqjet e Philippe Ganty janë gjithmonë shumë komplekse për sa i përket skenografisë. Dhjetëra Trungje тэ gardërobës сюжет pëlhura të ndryshme, kukulla, kukulla mbërritën nga Parisi. Dhe madje një надувной батут, e cila zë të gjithë skenën, u soll gjithashtu me ta.
Ndërsa gjashtë kukulla dhe valltarë performanceojnë në skenë, pesë artistë të tjerë po punojnë prapa saj.Филипп Genti rekruton tifozë të teatrit magjik dhe surreal nga e gjithë bota në trupën e tij. Spanjollët, austriakët, hungarezët dhe norvegjezët ranë nën magjinë e këtij ish -kukullari, tani drejtori me famë botërore i Odiseut.
«Në fillim, natyrisht, dukej e pabesueshme të kujtosh të gjitha këto lëvizje.
Nëse përpiqeni të paraqisni poezinë e modernistëve në mënyrë vizuale dhe teatrale, do të duket diçka si kjo: ky është një teatër ku fjalët nuk nevojiten, gjëtja kryy.Surrealizmi në veprim. Kush i tërheq litarët heroit dhe a mund ta bëjë pa një kukulla? Са шпейт до тэ шембет кджо келизэ е джетэс нджерезоре, ку бехет гжитнджэ е мэ э нгуштэ мне калимин е витеве? Dhe një nga metaforat më të bukura dhe interesante është një shkallë e varur në ajër, si të arrini në derën e duhur — a është kjo dera e duhur ?!
Në këtë fantazi të stuhishme për tërë jetën e regjisorit, përveç ëndrrave dhe ëndrrave të tij, ka kujtime të vërteta nga fëmijëria e Philippe Ganty.
«Ka një Episod në shfaqje — një takim midis një djali dhe një ushtari. Unë atëherë isha gjashtë vjeç», kujton Filip Genti.
«Мэ дух тъю шпегой. Pas goditjes, Filipi ende nuk e ka rivendosur plotësisht fjalimin e tij, kështu që unë jam duke qëndruar këtu pranë tij dhe duke e ndihmuar atë të flasë. Në atë libër, mbani mend atë, sipas të cilit u bë kjo shfaqje, Historia kryesore lidhet me tronditjen pas vdekjes së babait të tij, bombardimin e Luftës së Dytë Botërore dhe zjoregrainë në köpin, »
Мэри Андервуд është shoqëruesja besnike e jetës së Jeanti — në të kaluarën, valltare në të gjitha shfaqjet e tij, tani bashkautore.Са и мадх дхе и рёндэсишэм шште имажи и нджэ груадже пэр тэ — трегои регджисори ме комикун э тидж тэ законшэм.
Teatri magjik dhe spektakolar nga Philippe Genty është si një frut ekzotik. Сигуришт, джу нук до та хани атё чдо дите. Пор нджа ди херэ нэ джетэ падышим це иа влен тэ провохет, вечанёришт паси кджо потуайсе нук риритет куррэ нэ вендин тонэ.
Teatri Philippe Genty , i emëruar pas krijuesit dhe udhëheqësit të tij, nuk pushon së mahnituri botën me shfaqjet e tij — të ndryshme në formë dhe shkallë, por gjithmonë fhetiazé në, tédé
«Pasagjerë të palëvizshëm» — ky është një udhëtim nëpër hapësirë dhe kohë, përvoja e të gjitha obsesioneve të lidhura, tejkalimet, idhajithe,,,,,
Нэ скенэ ка тетэ персонаже, тетэ эндакакэ, кэ низин нджэ одисе нэ хапэсире дхе кохэ, герцог калуар тэ гджита куфийте физикэ. Endacakët е palëvizshëm u kapën në një seri të pafund rrethanash gjithnjë në ndryshim. Ато джанэ си ndjenja dhe gjendje пульсусе тё шпиртит që përfshijnë важимишт земрат тона.
Филипп Дженти mbetet brenda kufijve të botës që ai ka kaluar shumë herë gjatë turneve të tij të panumërt. Пор ка Ende NJE БОТЭ tjetër QE mbetet ра ndryshim subjekt я kërkimit të Тц — Бот е ëndrrave … Energjia ДНО shkathtësia е shfaqjeve të тилла си «Pasagjerët х palëvizshëm» jepet нг vetëdija е theksuar QE secili prej Nesh ка aftësinë të admirojë, pyes veten, ëndërro dhe bëje si askush tjetër.
Cilit lloj arti mund t’i atribuohet ky veprim, mbase, është e pamundur të përcaktohet.Кжо нук штэ си нджэ пантомима — пэркундрази нджэ валлезим и лирэ, мегджитэсе акторэт кету фласин, кэндоджнэ, лексоджнэ поэзи, луаджнэ филл скена кешаракем кешараке, потхуа фундус. Një Episod derdhet në një tjetër, shpërndahet në të me dëshirën e imagjinatës së pakufizuar, si halucinacione ose ëndrra.
Shfaqja «Pasagjerët e Fiksuar» компании Philippe Ghanty u bë e mundur të shfaqet në skenën e Teatrit të Dramës Voronezh të quajtur pas A.V. Кольцов фалэ башкэпунимит тэ Фестиваль Платонов мне Фестиваль в Ндэркомбетар тэ Театрит.А.П. Чехов, и cili zhvillohet në Moskë në të njëjtën kohë.
Philippe Genty — regjisor, koreograf dhe kukulltar francez i teatrit. Ai mori arsimin e tij artistik në Shkollën e Arteve Grafike në Paris. Në 1962-1966, pasi mori një bursë speciale, ai udhëtoi me një makinë të vogël nëpër 47, vende dhe 8 shkretëtira, praktikisht udhëtonte nëpër botë, duke dhënë shfaqëëë tudjet eudjet. Me mbështetjen e UNESCO -s, bën një film për teatrot e kukullave në të gjithë botën.В 1967 году, сэ башку мне башкауторен и пэрхершме Мэри Андервуд, и кричащий театр и тидж, «Компания Филиппа Жанти». Që nga viti 1980, ai filloi të largohej nga teatri i kukullave, duke u marrë me teatrin sintetik, герцог kombinuar elemente të dramës, pantomimës, vallëzimit dhe vokalit. Shfaqjet e teatrit të përzier parizian, vallëzimi, muzika, efektet speciale dhe një atmosferë magjike.
Në 1991 ai u nderua me Çmimin e Kritikëve në Festivalin e Edinburgut për shfaqjen Shift.
Në 1997, shfaqja «Daedalus» u prezantua në programm e Festivalit Avignon, ajo luhet në Oborrin e Paradës të Pallatit Papal.
Në 1998, për Ekspozitën Ndërkombëtare në Lisbonë, ai krijon shfaqjen «Oqeanet dhe Utopitë», e ndjekur nga «Një koncert i pabesueshëm» (2001), «Linja3 e fluturimit» (2003), «Linja3 e fluturimit» (2003), Fund
Ai ka vizituar Rusinë shumë herë që nga viti 1978.
Pak regjisorë evropianë me famë botërore vizituan vendin tonë gjatë viteve sovjetike. Жанты ёште нджэ предж тире.
«Dreamndrra ime është si një utopi. Джам я сигурт се не нук до тэ аррийме паке мес нжеэзве, комбеве осе групеве шокёроре дерриса тэ джетойме нэ паке мне ветен.Kjo është ajo për të cilën unë përpiqem në shfaqjet e mia, e cila është ndoshta pak наивный. Ka ngjyrime politike në Pasagjerët Fiks. Po flas për një krizë, për triumfin e lakmisë, për shembjen e utopive, për identityitetin kombëtar, për veshjen e burkës … Por më së paku do të doja të humbas fuqinë time poetikeenty «. Philip.
«Dy orë poezi të pastër, hir të patejkalueshëm, kënaqësi për sytë dhe shpirtin»
Capitale e Parisit, Francë
«Një shfaqje tepër shpikëse, ирония, интенсивный emocionale, drejtuar shikuesve të të gjitha brezave dhe të gjitha vendeve.»
Gazeta Çlirimtare
«Zhanti është një magjistar dhe ace për të luajtur me materien, ajo lëndë që gjithmonë është pak a shumë e animuar dhe e ngulitur tek një person»
Газета LeMonde
Më 12 qershor, kompania teatrore e Philippe Genti përfundoi shfaqjet e Tire në Moskë. Ата ка нук кишин кохэ пер тэ пара Болилок кету патен мундэсинэ та капнин атэ нэ фонд тэ кершорит нэ ндже фестиваль театри нэ Норвегджи.Të sapoardhurit kanë perspektiva të trishtueshme: Zhanty ndërpret shfaqjet e Boliloca për një vit.
Sidoqoftë, ka informacione që në korrik mjeshtri do të japë klasa master në Institutin e Kukullave në Paris, dhe në vjeshtë ai mund të jetë me «Fundin e Tokës» të tijë në korrik mjeshtri do të klasa master në të tijë, të cilin fund Amerikën Latine Me Por regjistrimi për mësimet e Jeantit tashmë është mbyllur dhe Amerika Latine është në pikëpyetje. Por në hapësirën e përrenjve dhe burimeve video në internet, lojërat e tij të ëndrrave, pasi kishin ikur nga krijuesi i tyre si kukulla në Boliloka, kanë jetuar një jetë të pavarur për tër një.
Pra, për shikuesit që sapo zbuluan Zhanty, nuk do të jetë e vështirë të gjesh në internet, për shembull, mostra të punës së tij të hershme. Пастадж Ганти берёри ревуэта кукуллаш тэ пэрбэра нга нумра тэ вечанте си трегиме пэр валлэзимин и структура; një боа që flirton me një aparat fotografik, ose një kukull rebele Pierrot, e cila nuk donte t’i bindej zotërisë së saj dhe vendosi të thyejë të gjitha fijet që lidhin kukullën dhe kukulloren.
Ishte me një Zhanti të Tillë — një drejtor kukullash, një animator, në duart e të cilit objektet e pajetë u gjallëruan dhe u sollën si homo sapiens — që publiku rus u takua néné 1970 Fund.Regjisori përcakton kohën kur, me teatrin e tij të objekteve humanoide, udhëtoi pothuajse të gjithë botën si një arratisje nga vetja. Nëse besoni atë që thotë Jeanti, që nga fëmijëria ai vuajti nga pamundësia për të vendosur kontakte normale me njerëzit dhe mund ta zgjidhte këtë проблема vetëm në teatër — me ëndjjullter — me ëndijulltere.
Pas një dekade kërkimi në fushën e kukullave, Jeanti filloi të distancohej vazhdimisht prej tij.
Duke filluar me dy shfaqje — «Rrethi është si një kub» dhe «Parada e dëshirave» — të bëra në 1980-1983 në bashkëpunim me gruan e tij Marie Underwood, uniforma e Jeanti dukej gjithnjë e эстрада.Кукуллат градуалишт уа лешуан вендин акторэве, традиция е театрит тэ кукуллав у зэвендэсуан нга традитат е пантомимес дхе балетит, бота е шфакджеве у бэ мэ пак объективный, гджитнйе кёндэ ду шумэ.
Kjo ishte kryesisht një pasojë e magjepsjes së Zhanty me veprat e Frojdit dhe Jungut. Rezultati i kërkimit të tij në fushën e psikanalizës ishte shfaqja e vitit 1984 me titullin e duhur — «Truket e Sigmundit». Personazhet kryesore në të ishin gishtërinjtë, të cilët regjisori i gjeti në xhep kur arriti atje për një fjalë; dhe motivi я komplotit është një udhëtim nëpër labirinthet е nënndërgjegjeshëm.
Në vitet ’90, shfaqjet e tij «Mos më harro» dhe «Udhëtar i palëvizshëm» nuk i kujtuan më auditorit Zhanti kukulla. Си результат, нга нджэ дрейтор аутик, и чили дикур филлои ме нджэ театэр кукуллаш интайм, киште фрикэ нга нджерезит дхе хапэсират, дери нэ фонд тэ шекуллит тэ нджэзетэ, мэпэс нэджэтэрунэ мэджэпэа, шанджэруда шанджэруда, шанджэпагал ндйарэ дуэйрэ, шанджэпэгал ндйарэ, шанджэрумэ, шанти мэпэа гала ндйрэру . Нет 1997, për festivalin në Avignon, Genti vuri në skenë Daedalus, i cili çdo ditë mblodhi dy mijë spektatorë në oborrin e Palais des Papes në ajër të hapur.Dhe në 1998 në Lisbonë, ку Ganti ishte i ftuar në Panairin Botëror, ai drejtoi Oqeanet dhe Utopitë, një shfaqje e krijuar për dhjetë mijë spektatorë, me pjesëmarrjen e dyqind vaktarues.
Tani surrealizmi i Philippe Genti, i cili një vit më parë festoi 40 vjetorin e kompanisë së tij teatrore dhe 70 -vjetorin e tij, është bërë përsëri intime, pothuajse intime. Пёр тэ луфтуар демонет, пэр тэ удхэтуар нэпэр лабиринтет э нэнндэргджегджешем дхе пэр тэ демонструар ндррат и тире пара публикут меня суксес тэ важдуешэм, Жанти доли тэ ишатар.
Пэр мэ тепэр, нэ «Fundin e Tokës» dhe «Boliloca» Жанти мадже ктеу нэ скенэ кукуллат — ато që аи ме ак кёмбэнгулдже иште перпджекур т’и хикте пер мэпарсадхат э.
Сидокофте, оне «Болилока» кето кафшэ тэ вогла кукулль, си Пьеро дикур нэ Жанти, у мятежника персёри: ата нук прануан ти бинден крийуэсит тэ тиир дхе, герцог у хедхур фулэ нга грепатур тэбинет врапойнэ пёргджатэ корридорев тэ хемисферэс сэ дджатте дхе тэ маджте тэ трурит тэ зотэрисэ сэ тиир.